آرزوهای دور و دراز توست که به تکه تکه این دنیای بزرگ، امید و جنبش می بخشد؛ پس تنفس کن هوای زندگی و شور و سازندگی را.

حکایت دیگری از تو ورق خورده است که پله پله غرق گل شوی.

در مقطعی دیگر، جلوه مقدماتی عشق را می بینی و به سرسبزی ها آراسته می شوی.

بهاری نو خوش دمیده است که تو را از نَفَس های خویش برویاند. قرار است پا به نهالستان آوازهای ماه بگذاری.

وقتِ آن رسیده است که خود را با آسمانی ترین روزها بسنجی و با توانستن برابر بدانی.

چیزی کم نداری در راه رسیدن به خواسته های درست.  کنجکاوی، در بساط نوجوانی ات یافت می شود؛ به شرطی که به موقع و به جا از آن بهره بگیری.

خنده های تو، در ذهن این دوران، سپرده می شود تا سال ها بعد، به بازخوانی خوش خاطرات بنشینی.

بیا و نگاهت را تا پروانه زارِ شادی ببر. روی پای خود بایست و نشاط آورترین ناحیه روزگار را تماشا کن.

بیا و به اشیای پیرامون خود رنگ معنویت بزن. کارهایت را مطابق ثانیه های زلال آب ها تنظیم کن. بوی بهشت را روی خلوت دل بگستران.

سفرهایی از این سال تا تولد لطیف باران، برای تو ترسیم شده است. خنده های گلبرگ های نو، چقدر شبیه سجاده کوچک توأند که وقت نماز، همه جا را معطر می کند! بلوغ تو آغازگر مسیر پر از مهر بندگی است.

همراه با قرآن از قصه های روشن مهتاب، جرعه جرعه بنوش. بلوغ تو چقدر به جوانه های درخت می ماند که رو به پنجره می شکفند!

آری او با اقدام شجاعانه خود در روزهای آغاز جنگ تحمیلی ، جهانیان را به حیرت واداشت و راه رسیدن و عشق به معبود را برای رزمندگان هموار کرد.

ایام نوجوانی غافل مشو ز فرصت     کاین آب برنگردد دیگر به جویباران

ما اگر پیرانه سرْ در بندگی افتاده ایم    هم چو سروْ آزادگی درنوجوانی یافتیم

مکن به لهو و لعب صرف نوجوانی خویش     به خاک شور مریز آب زندگانی خویش.

بهاری نو خوش دمیده است که تو را از نَفَس های خویش برویاند