میلادت مبارک باد ای سپیده پنهان که اهل زمین در آرزوی بوی بهشتی تو هماره دعای فرج را زمزمه می کنند!

خجسته باد بزم قدسیان در صبحی که آفتاب زمین و آسمان به زیر سقف خانه نرگس طلوع می کند

چه انتظار عجیبی تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی ! عجیب تر آن که چه آسان نبودنت شده عادت چه بی خیال نشستیم نه کوششی ، نه تلاشی فقط نشسته و گفتیم : خدا کند که بیایی

ای وارث تاج و تخت محمود بیا مرآت صفات پاک معبود بیا خلق آرزوی بهشت موعود کنند والله تویی بهشت موعود بیا عید شما مبارک

کاش صاحب برسد ،بنده به زنجیر کند ماجوانان همه را در ره خود پیر کند کاش چشم گل زهرا به دل ما افتد با نگاهش به دل غمزده تاثیر کند

هنوزم خواب میبینم به شبها همان مردی که بر اسبی سوار است همان مردی که جمعه آید روزی … و این پایان خوب انتظار است

یا امام زمان انتظار هم از نیامدنت بی تاب شد …

دنیا را آذین می بندیم اگر لحظه آمدنت را بدانیم …

هجر تو ز درد و داغ ، دلگیرم کرد اندوه غم زمان زمینگیرم کرد گفتند که جمعه می‌رسی از کعبه این رفتن جمعه جمعه‌ها پیرم کرد

نه شرم و حیا ، نه عار داریم از تو اما گله بیشمار داریم از تو ما منتظر تو نیستیم “آقا جان” تنها همه “انتظار” داریم از تو

نمی پرسم از هیچ کس از تو؛ که شأن هیچ پرسشی، پاسخی چون تو نیست ای آقای آدینه ها

گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است

عمریست که از حضور او جا ماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم او منتظر است تا که ما برگردیم ماییم که در غیبت کبری ماندیم

مهدی جان! صبح بی تو ، رنگ بعدازظهر یک آدینه دارد بی تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد

مست عشقم، مست یارم، مست دوست مست معشوقی که عالم مست اوست یا صاحب الزمان ادرکنی

مُردم به خدا از غم هجران و جدایی ای دلبر دور از نظرم پس تو کجایی بر حال دل زار، تو خود خوب گواهی جز عشق تو ما را نبود هیچ گناهی