بجز علي كه آرد پسري ابوالعجايب كه علم كند به عالم شهداي نينوا را

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد دل را حرم و بارگه خون خدا کرد

روزيست اينكه حادثه كوس بلا زده ست/كوس بلا به معركه كربلا زده ست/يعني محرم آمد و روز ندامت است/روز ندامت چه،كه روز قيامت است

ارباب خوبم كرب و بلاتو عشقه ارباب خوبم سينه زناتو عشقه ارباب خوبم پرچم سياتو عشقه

شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد . . . شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد

لب تشنه ام از سپیده آبم بدهید جامی ز زلال آفتابم بدهید من پرسش سوزان حسینم یاران با حنجره عشق جوابم بدهید . . .

امــام صابــران بـودم، خمیدم / جدا از شاخه شد یـاس امیدم چو دست از جسم عباسم جدا شد / سـر خود را به نوک نیزه دیدم

ماه غم آمد و دل هاي همه شور محرم بگرفت/ از غمكده ي عشق مرا جرعه ي نوشم بگرفت/از ناله ي آن سوز لبان تشنه ي آب/ياد عباس مرا شط فراتم بگرفت.

به لبهایت بگو چیزی نگویی نفهمند که چقدر تشنه گلویی دگر من تشنگی را دوست دارم اگر که آب یعنی بی عمویی . . .

عباس چو جام از بادہ گرفت/آزادگي از امام آزادہ گرفت......افتاد دو بازوي رشيدش اما/با دست فتادہ دست افتادہ گرفت.

كم كم سياهى علمت ديده مي شود
آثار خيمه هاي غمت ديده مي شود
افتاده سينه ام به تپش هاي انتظار
ازروى تل دل، حرمت ديده مي شود.حلول ماه محرم رابه خدام الحسين تسليت عرض مي كنم

ماجراي امام حسين(ع) نجاتبخشي يك ملت نبود، نجاتبخشي يك امت نبود،نجاتبخشي يك تاريخ بود.

. زينب جان! شرمنده ايم كه بهاي حسيني شدن ما "بي حسين" شدن تو بود وشرمنده تر آنكه تو بي حسين شدي وما حسيني نشديم.
السلام عليك يا اباعبدالله الحسين (ع)

باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

خاريم ولي وصل گل ياس شديم* سنگيم ولي تكه ي الماس شديم* گفتيم دو عالم همگي بشناسند* از روز ازل غلام عباس شديم.

قربانی عشق لاله گون پیکربود بی یار زپافتاده و بی سربود آن روز کنار حنجرش خنجرسرخ شرمنده بوسه گاه پیغمبر بود