تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست از قیام تو پیام تو عیان است هنوز همه ماه است محرم ، همه جا کرب و بلاست در جهان موج جهاد تو روان است هنوز . . . آغاز محرم و ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

غرق تلاطم شده بحر محیط یک سره درد است بساط بَسیط شد چهلم روز عزای حسین جان جهان باد فدای حسین فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

به یاد کربلا دل‏ها غمین است دلا خون گریه کن چون اربعین است..

ای آن که غمت مسئله آموز من است شور غم تو در دل پرسوز من است روزی که حسین! بر تو من گریه کنم سوگند به تو که بهترین روز من است . . . ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)   راه تو ، همیشه چاره‌ساز است حسین (ع)   ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم   از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)

کسی چون من گل پرپر نبیند   گلـوی پـاره اصغـر نبینـد   بدست خویش کندم قبر او را   که این قنداقه را مادر نبیند . . .

در دشت عطش ، لاله صفت سوخت حسین (ع)   تا مشعل آزادگی افروخت حسین (ع)   بر لوح فلق ، تا به قیامت ، نقش است   درسی که زخون ، به خلق آموخت حسین (ع)

هم «حیّ علی الفّلاح » او خونین بود   هم سجده بی سلاح او خونین بود   افسوس که چند ساعتی بعد نماز   پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

آن روز که آهنگ سفر داشت حسین (ع)   از راز شهادتش خبر داشت حسین (ع)   از بهر سرودن یکی قطعة سرخ   هفتاد و دو واژه در نظر داشت حسین (ع)

اصغر که نسیم عشق مویش بوسید / خورشید ولایت سر و رویش بوسید   می خواست حسین تا ببوسد لب او / تیر آمد و زودتر گلویش بوسید

سلام ما به محرم، به غصه و غم مهدی   به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی   سلام ما به محرم، به شور و حال و عیانش   سلام ما به حسین و به اشک سینه زنانش . . .   التماس دعا

عالم ، همه خاک کربلا بایدمان   پیوسته به لب ، خدا خدا بایدمان   تا پاک شود ، زمین ز ابنای یزید   همواره حسین ، مقتدا بایدمان . . .

ضریح تو داره عطر گل یاس   نوازش های دستت میشه احساس   کی میدونه آقا پر میشه شاید   شبا سقا خونه ات با مشک عباس . . .

محرم ماه آن عبدخدا   محرم اسرار آن هستی فزا   محرم ماهی که در آن ریختندند   میان کربلا خون خدا . . .   عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

جانـت بـه کــویــر  تفتــه دریـا بخشید  / هفتاد و دو گل ، به  متن صحرا بخشید   بـــا جلـــوه ی کــربـلای عـاشـورایی / خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

پیراهنی از زخم، به تن دوخته است   این رسم، ز حضرت غم آموخته است   ای سـرو تمــاشاییِ ایــمان، عبـاس!   دل، شعله به شعله، در غمت سوخته است . . .