بازباران باصدای گریه های کودکانه ازفراز گونه های زردوعطشان باگهرهای فراوان میچکدازچشم طفلان پریشان.پشت نخلستان نشسته رودپرپیچ وخمی درحسرت لبهای ساقی

با الها باالها، من دگر یاور ندارم صورت خود را به روی خاک غربت میگذارم لاله هایم، لاله هایم یک به یک گردیده پرپر یک طرف افتاده یاس و یک طرف سرو و صنوبر

چون بگذری بر کشتگان منما تو زاری و فغان فردا به دست خصم کین جسم شهیدان بی سر است آتش چو اندر خیمه ها اندازد این قوم دغا

شد علقمه شرمنده بر احوال سقای حسین شد در کنارش کشته آن سردار والای حسین این کودکان تشنه لب در انتظار عم خود بین از غم باب الحوائج قدشان خم می شود

شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد . . . شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد!!

آخرين اميد. . . پيراهن سيــاه عزاى شما . . . بي تو عجيب زندگي ام بي صفاگذشت . . . "يــا زينب روحنا لك الفداك"

اي اتصال نوري ما تا خدا حسين بي تو نبود خلقت ما كيميا حسين روشن تر از درخشش خورشيد مشرقين در جان ماست نور جمال شما حسين

ای که نام تو سید الشهداست تو حسینی و مرامت زیباست به همه گفته ام و می گویم صاحب بی کفن من آقاست

نام علمدار سپه اید به گوشم انگارمن عمری به او حلقه به گوشم جانم بلرزد هرکه میگوید"ابوالفضل" سری ست خودبنهاده دراعماق گوشم

اگه میخای تمام عمر لبات خندون باشه ،،، باید شبای محرم چشمات گریون باشه بچه ها ،، مارو یادتون نره دعا کنین ،،، یا علی

از دشواری های زندگی اینه که بری هیئت امام حسین ولی نتونی اشک بریزی...

. بـایــد کــه زیـنـب را بـا خــط شـکـسـته نــوشـت؛ بــا خــط آه و اشکـــ و گریـه نــوشـت . . . دل شــکـسـته بـیــاوریــد بــرای نــوشـتـن زیــنـب. . .

حسین یعنی زیبایی، مگر می شود با زیبایی همراه و همسایه بود و زیبا نشد

سالها گفتیم ما از کربلا از شهید عشق و میدان بلا از غمش بر سینه و بر سر زدیم بوسه بر گهواره اصغر زدیم باز هم گفتیم: مظلوما حسین بی کس و بی بال و پر، تنها حسین

حسین (ع)هنوز هم مظلوم است... چون وقتی محرم می آید.. آقای ... تا پایان اربعین تمام پاساژش را سیاه میکند و تا پایان سال هم مشتری هایش را سیاه..

بی حسین بن علی احساس پیری می کنم نی که پیری بلکه احساس حقیری می کنم گفت سایل از چه رو محکم به سینه می زنی؟ گفتم از آینه ی دل گردگیری می کنم...