هَر كَسى كه "كرَمَش" بيشْتَر استْ پس شُلوغىِ سرَش بيشتَر است... مَن بِه قرْبانِ "كَريمى" بِشوَمْ ، كه گِدا دورْ و بَرَش بيشتَر است... __السَّلامُ عَليْك يا حَسَن بن عَلى__

تقدیم به امام حسنیا... تمام ما که ز پروانه ها نشان داریم برای سینه زدن تا سحر توان داریم هزار شکر خدا را که در شب یلدا برای گریه کمی بیشتر زمان داریم....!! 

يا حسن اي امام غريب و مظلوم بابي أنت و امي كه شدي مسموم شيعيان در عزاي تو غرق ماتمند مدينه از حضورت گشته محروم شهادت امام حسن مجتبي(ع)تسليت باد.

آرزوی زینبه با هزار غم و محن که تو روز تشییع بشه بدن امام حسن ای خدا تو مدینه غصه بی اندازه شد بین اشک و آه بدن تشییع جنازه شد

از غم بی یاریم خون بر دل یاران شده جسم از گل بهترم باتیری گلباران شده تا قیامت صبر من شد عیان ازقبر من

من امام مجتبى ریحانه پیغمبرم از چراغ انجمن در انجمن تنها ترم من غریب خانه ام در وطن بیگانه ام

هر مرد راست محرم دل همسرش، ولى غربت ببین که همسر او گشته قاتلش از زهر، پاره پاره و از صبر، ریزریز قرآن برگ شهادت بود دلش

بی بهره از فروغ ولایت تو یا حسن مشمول این حدیث پیمبر نمی شود فرمود دیده­ای که کند گریه بر حسن آن دیده کور وارد محشر نمی شود

غم ِ غم می خورم و غم شده مهماندارم غیر غم کس نبود تا که شود غمخوارم پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم تیر باران شده از کینه تن و تابوتم شهادت کریم اهل بیت تسلیت باد

اى کریم اهل بیت علیهم السلام قلب اندوهگینمان در عزاىت ، دیدار و شفاعتت را در قیامت مى طلبد تا طعم بخشندگى تو را دریابیم

ای کریم آل طه ! باور کنم، تشییع غریبانه پیکرت را در هجوم بی امان نفرت و کینه؟ شهادت دومین نور ولایت، صاحب کرامت و شفیع قیامت امام حسن مجتبى علیه السلام ، را تسلیت مى گوییم

هر که بشنیده صداى مجتبى تا ابد شد مبتلاى مجتبى سال ها بهر حسین باید گریست تا کنى درک عزاى مجتبى شهادت امام حسن مجتبی تسلیت باد

اى دل خون شده ایّام عزاى حسن ست کز ثَرى تا به ثریّا همه بیت الحزن ست پیرهن چاک زنم در غم آن گوهر پاک گز غمش چاک ملک را به فلک پیرهن ست

در تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کرد و آن طشت را ز خون جگر باغ لاله کرد یا رب به اهل بیت ندانم چسان گذشت آن روز شد عیان که رسول از جهان گذشت رحلت پیامبر و شهادت امام حسن مجتبی تسلیت باد

سکوت ، زهر شد و در گلوی مجنون ریخت   دل شکسته لیلا از این مصیبت سوخت   به یاد خاطره های کریم آل عبا   تمام خاطره هایم در اوج غربت سوخت

باز هم موسم پرپر شدن گل آمد   باز هم فصل فراق گل و بلبل آمد   آسمان دل ما ابرى و بارانى شد   دیده را موسم اشک و گهرافشانى شد