راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو در لبه پرتگاه و خوارى.

چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

راستگو را نخستين كسى كه تصديق مى كند، خداى عز و جل است كه مى داند او راستگوست و نيز نفس او تصديقش مى كند كه مى داند راستگوست.

خداى عزوجل هيچ پيامبرى را نفرستاد، مگر با راستگويى، و برگرداندن امانت به نيكوكار و يا بدكار.

راست ترين سخن و رساترين پند و بهترين داستان، كتاب خداست.

سخن نیک را از هر کسی ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گیرید .

بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند ، درباره مردم بگویید.

با اخلاق نيكو، گفتار نرم مى‏شود.

بهترين سخن، كتاب خدا و بهترين روش، روش پيامبر صلی الله علیه و آله و بدترين امور بدعت‏هاست (پديده ‏هاى مخالف دين).

آنچه دوست ندارى درباره ‏ات گفته شود، درباره ديگران مگوى.                                               

مؤمن سكوت می ‏كند تا سالم ماند و سخن می‏ گويد تا سود برد.

از خنديدنِ بى تعجّب [و بى جا] يا راه رفتن و سخن گفتنِ بى ادبانه بپرهيز.

سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید،‌ اگر چه او خود،‌ بدان عمل نکند.

عريف بيش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و يا حسد است.

از به زبان آوردن سخنان زشت بر حذر باش. زیرا فرومایگان را گرد تو جمع می کند و گرانمایگان را از تو فراری می دهد.

مبغوض‏ترين خلق خدا بنده ‏اى است كه مردم از زبان او بترسند.