زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگويد درباره آن مى انديشد و سپس آن را مى گويد اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد سخن كند آن را به زبان مى آورد و درباره آن نمى انديشد.

همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشيدن؛ مانند حيوانات.

مؤمن كم خوراك است و منافق پرخور.

على پيشواى مؤمنان و ثروت پيشواى منافقان است.

نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيت منافق بدتر از عمل اوست.

هر كس از بدى اش ناراحت و از خوبى اش خوشحال شود، پس او مؤمن است.

نشانه هاى مؤمن پنج چيز است: ... و بلند گفتن بسم اللّه  الرحمن الرحيم.

مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می گردد.

مومن برای مومن برکت و برای کافر، اتمام حجت است.

شادی مومن در رخسار او و اندوهش در دل است.

هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.

هيچ مرد و زن مؤمنى نيست كه دست محبت بر سر يتيمى بگذارد، مگر اين كه خداوند به اندازه هر تار مويى كه بر آن دست كشيده است ثوابى برايش بنويسد.

مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى.

مؤمن بسيار راستگو و بسيار نيكوكار است.

مؤمن به ميل و رغبت خانواده اش غذا مى خورد ولى منافق ميل و رغبت خود را به خانواده اش تحميل مى كند.

شش (صفت) در مؤمن نيست: سخت گيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز.