سلام ای طراوت همیشه! دوست دارانت را دریاب! ما آن بیدلانیم که دل خود را در افق های آبی ات می جوییم !

خزان که مال ما شد ، بهار مال شما صاف و ساده بگویم ، سلام حال شما !؟

به لحظه های "بی" توبودن سلام میکنم / به سینه ام دلی هست به نام میکنم تمام میشود این فاصله ها بی گمان / به لحظه های "با "تو بودن سلام میکنم . . .

سلام من به غنچه ای که صبحدم ، به خنده باز می شود . . .

دل من باز گریست قلب من باز ترک خورد و شکست باز هنگام سفر بود و من از چشمانت می خواندم که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد و از این عشق گذر خواهی کرد و نخواهی فهمید بی تو این باغ پر از پاییز است  !

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم

دستانم گرمی دستانت را می خواهد پس دستانم را به تو میدهم   قلبم تپش قلبت را می خواهد پس قلبم را به تو میدهم

نشنو از نی ، نی حصیری بی نواست بشنو از دل ، دل حریم کبریاست نی بسوزد خاک و خاکستر شود دل بسوزد خانه ی دلبر شود

ای روی گشـــاده خُلق تنگ آمده ای / آهــوی رمیده  چـون پلنـگ  آمـده ای                            آن روسری سپید می دانی چیست؟ / بــــا پـرچم آشتی بـه جنگ آمـده ای

مثل گل صد برگ  شکوفــا شده ای / چون مـــاه چهار ده شکوفا شده ای                             در آینـه ی  نگاه من  چشم بدوز / تا در یابی چقدر زیبا شده ای

حسی دارم ، اگـــــر بدانی بد نیست / شعری گفتم تو هم بخوانی بد نیست                                 الآن  خیلی دلم بـرایت تنگ است / در هــر صورت خبر رســانی بد نیست

دوست داشتن یعنی اینکه محبت کنی حتی اگر تحقیر شوی بزرگی کنی حتی اگر کوچک شوی عشق بورزی حتی اگر محکوم شوی

تک کل واشده ای گفت صبا را عشق است  بلبل آمد به میان گفت صدا را عشق است        گل و بلبل بنشسته به کنار  سنبل آمد ب میان گفت  وفا را عشق است

وقتی از غربت ایام دلم می گیرد ،،، مرغ امید من از شدت غم میمیرد دل به رویای خوش خاطره ها می بندم ،،، بازهم خاطره ها دست مرا می گیرد

هر کس به طریقی دل ما می شکند بیگانه جدا دوست جدا می شکند بیگانه اگر می شکند حرفی نیست از دوست بپرسید که چرا می شکند

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا چون لاله رخ و چوسرو بالاست مرا معلوم نشد که در طربخانه خاک نقاش ازل بهر چه آراست مرا