عیش امروز علاج غم فردا نکند مستی شب ندهد سود به خمیازه صبح

نیست پروا تلخکامان را ز تلخی های عشق آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است

طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی

آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت

شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است پوشیده است پست و بلند زمین در آب

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد

دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد که بلبلان همه مستند و باغبان تنها

ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای خبرت نیست که در پی چه خزانی داری

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم

حضور خاطر اگر در نماز معتبرست امید ما به نماز نکرده بیشترست

از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق ابروی قبله را خبری از اشاره نیست

گر محتسب شکست خم میفروش را دست دعای باده پرستان شکسته نیست