ذکر حق ای یار من بسیار کن تا توانی کار خوش در کار کن پاک باش و بی وضو یک دم مباش جز که با پاکان دمی همدم مباش دور باش از مجلس نقش خیال صحبتی می دار با اهل کمال

عشق است که جان عاشقان زنده از اوست نوری است که آفتاب تابنده از اوست هر چیز که در غیب و شهادت یابی موجود بود ز عشق و پاینده از اوست

کار دل در عشقبازی بندگی است بندگی در عاشقی پایندگی است بندهٔ فرمان و فرمان می دهیم وین شهنشاهی ما زان بندگی است همچو زلفش سر به پا افکنده ایم این سرافرازی از آن افکندگی است

عین دریائیم و دریا عین ما نیست مارا ابتدا و انتها بر درمیخانه مست افتاده ایم خانه ما خوشتر است از دو سرا بینوایان خوش نوایی یافتند

ای آنکه طلب کار خدایی به خود آ از خود بطلب کز تو خدا نیست جدا اول به خود آ چون به خود آیی به خدا اقرار بیاری به خدایی خدا

ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم ما باده پرستیم و از این خلق جدائیم بر طور وجودیم چو موسی شده ازدست بی پا و سر آشفته و جویای لقائیم

دل به دلبر گر سپاری دل بری دل بری کن تا بیابی دلبری هرکه انسانست از این سان خوانمش آن چنان انسان بسی به از پری