من به بعضی چهره ها چون زود عادت می کنم پیششان سر بر نمی آرم ، رعایت می کنم !

هرچه آید به سرم باز بگویم گذرد وای از این عمر که با میگذرد ، میگذرد !

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم !

اگرچه نیت خوبیست زیستن اما خوشا که دست به تصمیم دیگری بزنیم !

می روی و گریه می آید مرا ساعتی بنشین که باران بگذرد

پروانه وش از عشق تو در آتشم امشب میسوزم و با این همه سوزش خوشم امشب !

بسته راه نفسم بغض و دلم شعله ور است چون یتیمی که به او فحش پدر داده کسی !

مشکل از سبک عراقی و خراسانی نیست همه با قافیه ی “عشق” مصیبت دارند…

عشق ، بازیست نه بازی که مرا مات کنی نازنیا دل من صفحه شطرنج که نیست !

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا ؟ دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا …

گفتی که به دلشکستگان نزدیکیم ما نیز دلی شکسته داریم ای دوست !

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل امّا چه غم ، غمی که خدا می دهد به دل ؟

نیازارم ز خود هرگز دلی را که می ترسم در او جای تو باشد !

من هجرِ یار دیده ام و باز زنده ام این شرطِ عاشقی نبود ، خاک بر سرم !

بلای عشق را جز عاشقِ شیدا نمی داند به دریا رفته میداند مصیبت های طوفان را !

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو افسوس ای شکوفه ی خندان نیامدی !