من در روزگاری تیره زندگی میکنم در روزگاری که سخن گفتن ساده،نشان بیخردی است و پیشانی بی چین،نشان بی تفاوتی آری،آنکه می خندد خبر فاجعه را دریافت نکرده است...

در حالی که ما نیز آگاهیم حتی نفرت از فرودستان هم چهره را زشت میکند حتی خشم از ستم نیز صدا را خشن می سازد نتوانستیم خود،انسان باشیم...

صورت حسابت را خودت جمع بزن این تویی که باید بپردازی اش روی هر رقمی انگشت بگذار و بپرس: این برای چیست؟

تنگ غروب،مردان را گرد خود می‌آورم ما یكدیگر را "نجیب‌زاده" می‌نامیم آنها پاهایشان را روی میز من دراز می‌كنند و می‌گویند:"وضع ما بهتر خواهد شد."و من نمی‌پرسم:كی؟

با مردم، مهربانم به سنت ایشان، كلاهی اطو شده بر سر می‌گذارم می‌گویم:آنها جانوران بسیار گندی هستند و می‌گویم:مهم نیست. من خود نیز چنینم...

ای دوست ، از پرسیدن شرم مكن! مگذار كه با زور ، مجبور به پذیرفتن شوی. خود به دنبال اش بگرد! آن چه را كه خود نیاموخته یی، انگار كن كه نمی‌دانی...

پسرم می پرسد : چرا باید ریاضی بخوانم ؟ دلم می خواهد بگویم لازم نیست بی خواندن هم خواهی دانست دو تکه نان بیش از یک تکه است....

می گویند:زمانی که داری، بخور، بنوش و شادباش. اما چگونه می توانم بخورم و بیاشامم هنگامی که می دانم آن چه را که خوردنی است از دست گرسنه ای ربوده ام و تشنه ای به لیوان آب من محتاج است