بوسه ام را می گذارم پشت در  قهرکردی , قهرکردم , سر به سر  تو بيا , در را تماما باز کن  هر چه ميخواهي برايم ناز كن  من غرورم را شکستم , داشتی ؟  آمدم , حالا تو با من آشتی ؟

چي ميشد تو هم منو دوستم ميداشتي نا زنين  جاي گريه رو لبام خنده مي كاشتي نازنين  حالا كه قهري باهام ولي بدون دوستت دارم  طاقت قهر ندارم پس آشتي آشتي نا زنين

به خاطر يافتن مقصر,  زندگي ات را تلخ و سياه نكن.  بگذار آن چه در پايان يك عشق به جاي ميماند  خاطرات خوش باشد با من آشتي كن تا دنيا با من آشتي كند

قهر مكن اي فرشته روي دلارا  ناز مكن اي بنفشه موي فريبا  طعنه و دشنام تلخ اينهمه شيرين  چهره پر از خشم و قهر اينهمه زيبا  ناز تورا ميكشم به ديده منت  سر به رهت مينهم به عجز و تمنا

هميشه رفتن بهترین نیست  گاهي ميان رفتن وماندن هيچ فرقي نيست  چه قهر باشيم چه آشتي  اصل درست اين است که عزيزان ما در خانه ي دل ما جاي دارند

بهانه ميتراشي و مرا عذاب ميدهي  به روح بي قرار من تو اضطراب ميدهي  دلم پر از گلايه ها تنم اسير درد و خون  ولي تو قهر با دلم براي لحظه اي مكن

چنین گفت زرتشت:...عاشق عاشقی باش و دوست داشتن را دوست بدار. از تنفر متنفر باش، به مهربانی مهر بورز، با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش

از تو به يك حرف ناروا نكشم دست  وز سر راه تو دلربا نكشم پا  عاشق زيباييم اسير محبت  هر دو به چشمان دلفريب تو پيدا

يه روزي گله كردم من از عالم مستي  تو هم به دل گرفتي دل ما رو شكستي  من از مستي نوشتم ولي قلب تو رنجيد  تو قهر كردي قهرت مصيبت شدو باريد  پشيمون و خستم اگه عهدي شكستم  آخه مست تو هستم اگه مجرم و مستم

دوستي را دوست، معني مي دهد  قهر هم با دوست، معني مي دهد  هيچ كس با دشمن خود، قهر نيست  قهري او هم نشان دوستي است

جنس من از آهن و از سنگ نيست  من دلم تنگ است و يار دلتنگ نيست  حال دل از من نميپرسي چرا  حال پرسيدن كه ديگر ننگ نيست

منو ببخش تنهام نزار ، برای آخرین بار  تنهام نزار ، بی من نرو ، نگو خدانگهدار

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم  منو بخشیدی و من چشمامو بستم  تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم  که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستم  منو ببخش ، منو ببخش .....

منو ببخش عزیزم که از تو می گریزم  می سوزم و خاموشم تو خودم اشک می ریزم  منو ببخش اگه خیلی بهت بدی کردم

گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش/بر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخش  راه ورسم عاشقی را نا بلد چون کودکان/اشتباه و ناروا کردم خطا ، بر من ببخش

منو ببخش که نادیده گرفتم التماس اون نگاه نگرون رو  منو ببخش که گرفتم به جای دست عاشق تو دست عشق دیگرون رو