قطعاً یکی از راههای تحمل ِزندگی، پناه بردن به سکوت است.

تاکنون، هیچ مترجمی پیدا نشده که بتواند سکوت را، از زبانی به زبان دیگر ترجمه کند.

دفاترِ سفید و بی خطِ نو، مثل نوارِ خام، مملو از سکوتند.

سکوت، حتی از نوع مطلق اش در نهایت شکستنی است.

سکوت را با هر چیزی می شود شکست، ولی با هر چیزی نمی توان پیوند زد.

در آخرت، تو را به خاطر حرفهای نسنجیده، ممکن است مجازات کنند، ولی سکوتِ بی جایت را، هرگز نمی بخشایند.

بعضی، قادرند تا لحظه مرگ، سکوت کنند، به شرطِ آنکه حق السکوتِ قابلی در قبالش گرفته باشند.

سکوت، خیلی خیلی خوب است، اما نه هر سکوتی.

کرو لال ها، در سکوتِ محض با هم حتی پرچانگی هم می کنند.

تمام مردم جهان، با یک زبان واحد سکوت می کنند، ولی به محض باز کردن دهان از هم فاصله می گیرند.

تابلوهای جهت نما، در خیابان و جاده ها، در سکوتی بی ادعا، عابران را راهنمائی می کنند.

آدم های ترسو، برای فرار از سکوت، با خود حرف می زنند.

بعضی، بلدند با تمام وجود مدت ها ساکت باشند، حیف که زبانشان آخر همه را به باد می دهد.

در گورستان، فقط در ساعات معینی که ارواح به میهمانی می روند، سکوت برقرار است.

آزار دهنده ترین سکوت، وقتی است که دروغ می گوئی و مخاطبت در سکوتی سنگین، فقط نگاه می کند.

غیرقابل درک ترین سکوت، متعلق به معلم ادبیات پیری است که، شاگرد قدیمش را در حال غلط خواندن گلستان سعدی از تلویزیون می بیند.