دردی که انسان را به سکوت وا می دارد بسیار سنگین تر از دردیست که انسان را به فریاد وا می دارد و انسان ها فقط به فریاد هم میرسند ، نه به سکوت هم

سکوت از نداشتن نیست از بزرگواری است برای همین هیچ وقت صدای خدا را نخواهی شنید

گاهی نه گریه آرامت می کند و نه خنده نه فریاد آرامت می کند و نه سکوت آنجاست که با چشم های خیس رو به آسمان میکنی و می گویی خدایا تنها تو را دارم

چقدر حرف هست و من فقط سکوت میکنم آمدنت را سکوت کردم داشتنت را سکوت کردم رفتنت را سکوت کردم انتظار بازگشتت را هم حالا نوبت توست باید در سکوت به تماشا بنشینی

گاهی باید سکوت کرد خدا خود پاسخ خواهد داد

همه اخطار ها زنگ ندارند عزیز گاهی هم سکوت آخرین اخطار است

گاه سکوت معجزه می کند و تو می آموزی که همیشه بودن در فریادنیست

سکوت می کنم به احترام آن همه حرف که در دلم مرد

سکوت گورستان را می شنوی عزیز؟ دنیا ارزش دل شکستن ندارد که ندارد

سکوت پشت گوشی از سنگین ترین سکوت هاست نه از دست ها کاری ساخته است ، نه از چشم ها

در زیر سکوت تو گنجی است خاموش و مغرور همچون میراث یک دهکدۀ دور گنجی پنهان در خطر هجوم غارتگران گنجی که من دیده ام و خود را به ندیدن می زنم …

همه می دانند از دهانت صدای بوسه می آید و چشم هایت سکوت را به دریا تحمیل می کند خوش به حالت که زنی و خوش به حال من که دوستت دارم!

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیشتر تنهاست. چون نمی تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید که چه احساسی دارد. و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق می کند، تنهایی تو کامل می شود.

عادت کرده ام به تنهایى عادت کرده ام به سکوت کمى نگاهم کن تا صداى دریا بدهم

سکوت آینه ها همیشه جواب تمام سوال های بی جواب بغض و باران است.

دوستت دارم را نگو؛ با سکوت معصومانه‌ی نگاهت فریاد کن؛ چشم ها دروغ نمی گویند.