دیوانه نمی گوید دوستت دارم دیوانه می رود تمام دوست داشتن را به هر جان کندنی جمع می کند از هر دری می زند زیر بغل می ریزد پای کسی که قرار نیست بفهمد دوستش دارد…

نمی شود دوستت نداشت لجم هم که بگیرد از دستت نهایتش این است که دفتر چه ی خاطراتم پر از فحش های عاشقانه می شود…

میخواهم رازم را بی پرده با باد بگویم دوستت دارم تا مرز جنون

آنقدر دیر می گویی دوستت دارم که احساسم بیات می شود سرد می شود از دهان می افتد

شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارم …

مثل گنجشکی که ، زیر برفا مونده همه ی دلتنگیم ، پیش تو جا مونده یه نفر اینجا هست که تو رو دوست داره هنوز …..

تمام دوستت دارم های نگفته ام درون حنجره بغض می شود دق می کنم وقتی نیستی

تو را ای گل کماکان دوست دارم / به قدر ابر و باران دوست دارم کجا باشی کجا باشم مهم نیست / تو را تا زنده هستم دوست دارم

من تو را هنوز مثل تمام شدن مشق شبم دوست دارم

زیبایی عشق به سکوت است نه فریاد ، پس با تمام سکوتم دوستت دارم . . .

زیباترین ستایش ها نثار کسی که کاستی ها و لغزش هایم را میداند و باز هم دوستم دارد….

نمی دانم چه دردیست دوست داشتن … همین که پای کســـی به دنیایت باز می شود پایت از این دنیــــــا بریده می شود …

مشترک دوست داشتنی ، اعتبار مهر و وفای شما رو به اتمام است … لطفا برای شارژ مجدد کلمه “دوستت دارم” را ارسال نمایید !

دلم برایت تنگ نشده … اصلا دوست ندارم ببینمت … هیچ وقت خاطراتمان تکرار نمی شود دیگر … هرگز اما با تمام وجود دوستت دارم … همیشه!

اے کاغذ سپید کہ همه ے دردهایم را بہ دوش میکشے یکبار دیگر رویت مے نویسم : / بے نهایت دوستش دارم / …

از چهار راه قلبم عبور کردی و هیچ به چراغ قلبم توجه نکردی اما بدان پلیس قلبم تو را تعقیب خواهد کرد و برگه ی دوستت دارم مرا ، زیر برف پاکن های دلت خواهد گذاشت . . !