چه فرقی می کند دوستت دارم هایت را قبلا به پای کسی ریخته باشی یا نه وقتی این تفنگ با آخرین تیرش هم مرا خواهد کشت!

دوستت دارم و هراسانم دقایقی بگذرند، که بر حریر دستانت دست نکشم و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم و در مهتاب شناور نشوم سخن ات شعر است خاموشی ات شعر و عشقت آذرخشی میان رگ هایم چونان سرنوشت.

لذت دنیا داشتن کسى ست که دوست داشتن را بلد است به همین سادگى …!

گاهى براى روزهاى تلخ بى حوصلگى یک بوسه بوى خوش یک پیراهن و یا شنیدن یک دوستت دارم ساده یک جور خوبى حال آدم را عوض مى کند

ملافه را می تکانم از پنجره چند حرف از دوستت دارم هایت به کوچه می ریزد چند حرف را باد می برد می ماند فقط اسمم که بر منقار کوچک گنجشکی روی سیمهای برق برق می زند.

دوستت دارم و نگرانم روزی بگذرد که تو تن زندگی ام را نلرزانی و در شعر من انقلابی بر پا نکنی و واژگانم را به آتش نکشی

دوستت دارم که این ها را می نویسم دوستت دارم که کلمه ها را درک می کنم دوستت دارم چون خودت هستی دوستت دارم چرا که جهان را دوست دارم چرا که عاشق آدم ها شده ام ..

ما بدهکاریم به هم به تمام دوستت دارم های ناگفته ای که پشت دیوار غرورمان ماند و آنها را بلعیدیم فقط و فقط برای اینکه نشان دهیم منطقی هستیم . . .

زیادی دوستت داشتم! می دانی اشتباه از کجا بود؟ اشتباه از تو نبود، از من بود! هر جا رنجیدم، به رویت نیاوردم لبخند زدم! فکر کردی درد ندارد، محکم تر زدی…

رسیدنت را برای ماندنت دوست دارم انگور شیرین است اما شراب چیز دیگری‌ست.

نـبـایـد چـیـزی را دوسـت بـداری . . هـمـیـن بـهـانـه هـای کـوچـک بـرای زنـده مـانـدنـت بـعـد هـا تـو را خـواهـنـد کـُشـت . . .

ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﻮ : ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ !! ﺍﺯ ﭼﻪ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ؟ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﻨﯽ ….!

شیرین بهانه بود! فرهاد تیشه می زد تا نشنود، صدای مردمانی را که در گوشش می خواندند: دوستت ندارد!

تو بازمانده ی آخرین نسل معشوقان جهانی بدون بوس و کنار بدون آغوش… شاید حتی وجود نداشته باشی! بی اینهمه اما هنوز دوستت دارم

تا شب نشده خورشید را … لای موهایت می گذارم و عاشق می شوم فردا برای گفتن دوستت دارم دیر است

گاهــی فکــــر میکنـــم کــار تـــو “ســـــخــــت تر” از مـــن است !! مـــــن یـــــک دنـــیا دوستتــــــــ دارم … و تو زیر بـــار این همــــه عشـــــق قــــد خـم نمیکنی