در فصل زمستان و خزان می گردیم با نیت خوشحالی شان می گردیم افکار شهید جنگ را ول کردیم دنبال پلاک و استخوان می گردیم

خدایا اگر بناست بسوزیم طاقتمان ده و اگر بناست بسازیم قدرتمان ده

خدایا شکرت میکنم بخاطر نداشته هام که اگه داشتم ارزششون رو نمیدونستم شکرت میکنم بخاطر هیچ چیز و همه چیز . . .

و تو این مهربانم مرا یاد کن آن دم که خدا را تلاوت میکنی شاید به صداقت قلب پاکت من نیز اجابت شوم . . .

خدایا همه دنیا بخواد و تو بگی نه نخواد و تو بگی آره ، تمومه همین که اول و آخر تو هستی به محتاج تو محتاجی حرومه

از تمام چیزایی که داری خدا رو جدا کن ! چی داری؟ هیچ حالا به همه نداشته هایت خدا رو اضافه کن ! چه کم داری؟ هیچ

ای بنده تو سخت بی وفایی ، از لطف به سوی ما نیایی هر دم که ترا دهم دردی ، نالان شوی و به سویم ایی هر دم که ترا دهم شفایی ، یاغی شوی و دگر نیابی

با هر چه عشق نام تو را می توان نوشت با هر چه رود نام تو را می توان سرود بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را‍‍ با دست های روشن تو می توان گشود

خدایا ! من چیزی نمیبینم آینده پنهان است ولی آسوده ام چون تو را می بینم و تو همه چیز را . . .

میگن شبا فرشته ها از آرزوی آدما ، قصه میگن واسه خدا خدا کنه همین شبا گفته بشه قصه ی تو واسه خدا . . .

الهی دانایی ده که در راه نیفتم و بینایی ده که در چاه نیفتم الهی پایی ده که با آن کوی مهر تو پوییم و زبانی ده که با آن شکر آلای تو گوییم . . .

چه خود ساخته هایی که مرا سوخت و چه سوختن هایی که مرا ساخت ای خدای من ، مرا فهمی عطا کن ، که از سوختنم ساخته ای آباد از من بجا ماند . . .

شکسته های دلت را به بازارخدا ببر خدا خود بهای شکسته دلان است

بهترین دوست، خداست او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید دسته گلی تقدیم تان می کند و خوب تر از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم، دسته گل هایش را پس بگیرد

خدایا ، بر من این نعمت را ارزانی دار که : بیشتر در پی تسلا دادن باشم تا تسلی یافتن و بیشتر در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن

گاهی خدا آن قدر صدایت را دوست دارد که سکوت میکند تا تو بارها بگویی خدای من