تورا مرور ميكنم،  تا خاموشيم نشان فراموشيم نباشد  اي فراموش نشدني

مثل آن مسجد بین راهی تنهایم…  هر کس هم که می آید مسافر است می شکند …..  .هم نمازش را ، هم دلم را …  و می رود

در طالع من نيست كه نزديك تو باشم* ميگويمت از دور دعا، پرستوى خزان ديده اگر باز رساند

زندگـی را اشكـی بيش نمـیدانم ، پـس بگـــذار با اشک چشمانم بنويســــم :  بيادتـــــم هميشه

روزگاري جاده بودم , جاده اي غرق تردد , جاده اي کز رفت و آمد لحظه اي خالي نميشد , من که بسياري رفيقان را به آبادي رساندم , عاقبت من ماندم و تنهايي خود !

مینویسم خاطرات با اشک اه/درشبی غمگین وتاریک وسیاه/ مینویسم خاطرات از روی درد/ تابدانی دوریت بامن چه کرد.

كاش بودي تا دلم تنها نبود كاش بودي تا فقط باور كني بي تو هرگز زندگي زيبا نبود

قلبم را عصب كشى كردم ديگه نه از سردى نگاهى ميلرزد و نه از گرمى آغوشى ميتپد

افلاطون ميگه: هر وقت نتونستى كسى رو فراموش كنى؛ يعنى هنوز در خاطر او هستى!

روزی میرسد... در حسرتم بمانی . در روزی بارانی . من در اوج و تو در ویرانی... یه روزی صادقانه صدات کردم . عاشقانه نگات کردم. حالا عاجزانه نگام می کنی . با حسرت صدام می کنی .  اما فقط ............. برو

هنوز نیامده ای خداحافظ ؟  تقصیر تو نیست ، همیشه همین گونه بوده ، برو اما من پشت سرت نه دست که دل تکان می دهم

خداحافظ ای ماه شبهای تارم  خداحافظ ای درد جانسوز جانم  خداحافظ ای عشق روزای خوبم  خداحافظ ای شور و شوق حضورم

يك صندلي خالي كنار روياهام از آن توست  بنشيني يا بروي "دوستت دارم"

اتل متل لالايي، جيگر چه بي وفايي،  عزيز دل كجايي؟  به يادتم خدايي

شده با گفتن یه حرف  شده با یک نگاه سرد  پشیمونم کن از رفتن  یه کاری کن برای من  واسه تقویم بی فردام  برای من که میدونی بدون تو چقدر تنهام!

تنهایی مثل ایدز است ، از رابطه های زیاد و دوستی های کنترل نشده حاصل میشود.