دنیا مثل پاییزه هم قشنگه هم غم انگیزه قشنگیش به خاطر تو و غم انگیزیش به خاطر دوری تو

همره باد سر پاییزی سرنوشت من و و تو گشته جدا رهسپاری عشق من اکنون میسپارم تو را به دست خدا

صدای جیرجیرک ها به گوش می رسد سکوت را نوازش می دهند و جای خالی آدم های شب نشین را با نگاهی معصومانه پر می کنند

امشب از آن شب هایی است که دلم هوای آغوشت را کرده افسوس که جز پاهای بغل کرده ام مهمان دیگری ندارم

هر چند نمیدانم خواب هایت را با که شریک میشوی ، اما هنوز شریک تمام بیخوابی های من تویی

حکم فراموشیت را آوردند ، ولی به باد “مهربونی هایت” امضا نکردم . . .

حالم را پرسیدند : گفتم رو به راهم ..... نمی دانند رو به راهی هستم که تو رفته ای ... !!!

حضور آرامت مدتها ست در كنارم نيست... ولي ياد تو مهمان هميشگي قلبم است

میگن دوری و دوستی ، اما سخته زنده بودن وقتی دوری و نیستى!

از با تو بودن برايم عادتي ساختي كه بي تو بودن را باور نميكنم.

چه بی تابانه میخواهمت ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری (احمد شاملو)

ای سراپا همه ناز رفتنت را به خدا آمدنی نیست دگر تو نخواهی آمد بی جهت منتظر معجزه ام ...

ما هرچی تلخی بود امتحان کردیم ولی دیدم هیچ چیز تلخ تر از ندیدنت نیست

غمگين تر از زمستون پاييزه ، چون بهار رو نديده!  اما ؛ غمگين تر از اون منم كه خيلى وقته تو رو نديدم...

ازطرف اونی که تنهاست تنها اومده تنها میره تنهاش میزارن تنها نمیزاره تنها یه آرزو داره اونم اینه که تو تنهاش نذاری...

ازعذاب بى تو بودن ، درسكوت خود خرابم  دورى از صورت ماهت هر نفس ميده عذابم