مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...

چه بگویم که زبانم دگر گویا نیست   قصه غصه و غم به همین آسانیست !

من به بعضی چهره ها چون زود عادت می کنم   پیششان سر بر نمی آرم ، رعایت می کنم !

هرچه آید به سرم باز بگویم گذرد   وای از این عمر که با میگذرد ، میگذرد !

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم   اگر تو دلخوری از من ، من از خودم سیرم !

اگرچه نیت خوبیست زیستن   اما خوشا که دست به تصمیم دیگری بزنیم !

می روی و گریه می آید مرا   ساعتی بنشین که باران بگذرد

پروانه وش از عشق تو در آتشم امشب   میسوزم و با این همه سوزش خوشم امشب !

بسته راه نفسم بغض و دلم شعله ور است   چون یتیمی که به او فحش پدر داده کسی !

مشکل از سبک عراقی و خراسانی نیست   همه با قافیه ی “عشق” مصیبت دارند…

عشق ، بازیست نه بازی که مرا مات کنی   نازنیا دل من صفحه شطرنج که نیست !

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا ؟   دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا …

گفتی که به دلشکستگان نزدیکیم   ما نیز دلی شکسته داریم ای دوست !

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل   امّا چه غم ، غمی که خدا می دهد به دل ؟

نیازارم ز خود هرگز دلی را   که می ترسم در او جای تو باشد !

من هجرِ یار دیده ام و باز زنده ام   این شرطِ عاشقی نبود ، خاک بر سرم !