نخی سیگار مانده برایم برای همه دلتنگی هایم من و شب و تنهایی و سیگار کوله بار غم و تکیه بر دیوار پک اول به حرمت دلم پک بعدی به حرمت دلت به حرمت دلم که بی صدا شکست به حرمت دلت که باور نکرد و رفت

بیخود از این شهر به آن شهر نکن تو همین جایی ، داخل همین پاکت ، لابه لای همین چند نخ سیگار من باید تو را دود کنم که نمی کنم

یک نخ سیگار کشیدم و هرکس دید گفت : چه نقاش زبردستی ؟

حالا که هستی کام می گیرم از عمق “بودنت” و دود می کنم همه فاصله ها را با یک پک عمیق از “داشتنت”

عادت ندارم سیگارم را با آتش دیگران روشن کنم ! دلم با آتش دیگران سوخت برایم کافی بود

ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻴﮕﺎﺭﻡ ﺭﺍ  ﺩﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﺭﻳﺰﻡ ﺷﺎﻳﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭستت ﺩﺍﺷﺘﻢ !

سیگار امروز هم به علامت همدری با من خیال خاموش شدن ندارد همچنان می سوزد !

به چه آسانی ترکم کردی و من به چه آسانی سال هاست که در ترک همین پک آخرم

عکس دل و جیگر سیاه میزنن رو پاکت سیگار که به خیال خودشون ما رو ترک بدن … مَشتی ما اگه دل و جیگرمون نسوخته بود که سمت سیگار نمیرفتیم …

رو پاکت سیگار نوشته بود “سیگار برای شما واطرافیانتان زیان آور است” تو دلم گفتم: تو یه نفر اطراف من پیدا کن قول میدم به خاطر اونم که شده سیگارو ترک کنم

یه سری حرفای تلخ هست که باید نگفت و قورت داد و به گور برد هرچی بیشتر از این حرفا داشته باشی, بیشتر سیگار به دهنت شیرین میاد … همین!

آدم برفی هم گفت : تو به جای هویج برایم سیگار بگذار ، خودم از پس بهار بر می آیم !

نپرس چرا سیگار میکشی ، بپرس چی میکشی که انقدر سیگار میکشی !

عشق مثله سیگار میمونه ، اگه خاموش بشه میتونی دوباره روشنش کنی اما هیچ وقت دیگه اون مزه ی اول رو نداره …

تکلیف گفتنی ها که معلوم است … زحمت نگفتنی ها هم می افتد بر گردن سیگار …

میگن سیگار به آدم آرامش میده ! کاش یکی پیدا میشد بتونه قد یه نخ سیگار باشه …