دوستان من مثل گندمند   یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی   و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند . . .

بگویم و بدانی یا نگویم و میدانی ، فاصله دورت نمیکند ،   در خوبترین جای جهان جا داری ، جایی که دست هیچکس به تو نمیرسد . . .

بیا تا من و تو جانانه باشیم / یکی شمع و یکی پروانه باشیم   به پای سایه های گل نشینیم / دعا بر هم کنیم تا زنده باشیم . . .

تو را به رخ تمام شقایق ها میکشم و میگویم :   تا گل من هست زندگی باید کرد . . . !

فروغ چشم پر آبم تو هستی / دلیل اینکه بیتابم تو هستی   اگرچه آدمی ناچیز هستم / خدا را شکر دنیایم تو هستی . . .

کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود / توی بازار صداقت کمی ارزانی بود   کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم / مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود . . .

بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند   و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد . . .

دلم تنگ است این شبها، یقین دارم که می دانی   صدای غربت من را از احساسم تو می خوانی   شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین   بیا ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی . . .

وقتی برای موندنـت “فاصله ها” حَریص می شن   واسه یه لحظه بودنت ” ثانیه ها ” عــزیز می شن . . .

گر خوب نیم خوب پرستم باری / ور باده نیم ز باده مستم باری   گر نیستم از اهل مناجات رواست / از اهل خرابات تو هستم باری . . .

در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار   روزی به نام فراموشی وجود ندارد . . .

به کدامین گناه از بهشت اغوشت رانده شدم ؟   من که حتی وسوسه سیب نداشتم . . .

از کویر آمده‌ام   چشمم از خاطره ریگ پُر است   ابر من باش و دلم را بتکان . . .

صرف فعل “دوست داشتن” بسیار سخت است   گذشته اش که به هیچ وجه ساده نیست   حالش کاملاً اخباری ست   آینده اش هم شرطی . . .

این روزها آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست   که رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست . . .

ما پیغام دوستیمان را با دود بهم می رسانیم .   نمی دانم انسو برای تو تکه چوبی هست یا نه؟   من این سو جنگلی را به اتش کشیده ام . . .