تو هیچ نقطه ضعفی نداشتی من داشتم من عاشق بودم

اما برای من هر شب بی تو یلداست منی که زیر حافظ چشمانت یادت را دانه دانه می کنم

ادعای بی تفاوتی سخت است آن هم نسبت به کسی که زیباترین حس دنیا را با او تجربه کردی

من به آرزوهایم ، دل باختم نه به تو

وقتی که با تو به رقص برمی خیزم پاهایم سنبله های گندم می شوند و گیسوانم طولانی ترین رودخانه ی جهان

ماندن به پای کسی کـه دوستش داری قشنگترین اسارت زندگی است

دستانم در تو گره می‌ خورد دستانت در من می‌ کاود و در این تکاپوست که به هم بافته می‌ شویم آن‌ سان که چون صدایم می‌ کنند تو سر بر می‌ داری

بهار، بی‌ حضورِ قدم‌ هات کابوسِ این خوابِ زمستانی ست دوست دارم شکوفه، بهانه‌ ی تو باشد وَ تو پیراهنِ تمامِ فصل‌ ها که در راهند…

آنقدرها که یاد ما نکنی آنقدر یاد کرده ایم تو را کوه و صحرا پر است از نامت بسکه فریاد کرده ایم تو را

خودت می دانی بهانه گیر می شوم زمانی که کمتر تو را می بینم کمتر با هم حرف می زنیم کمتر می گوییم دوستت دارم … بیا و بهانه های مرا از من بگیر

آرام بخوان چون آهسته نوشتم ، بی پروا بخوان چون از خود نوشتم نزدیک کسی نخوان چون تنها نوشتم و از دل بخوان چون با دل نوشتم دوستت دارم . . .

صدایت میکنم هر شب ، تو هم امشب صدایم کن تو مغروری ، غرورت را فقط یک شب فدایم کن..

امروز بهترین ساعتم رو شکستم ، چون لحظه های بی تو بودن را به رخم می کشید .

عشق یعنی پاک بودن در فساد / آب ماندن در دمای انجماد . . .

تا دیروز … هرچه می نوشتم عاشقانه بود ! از امروز .. هرچه بنویسم صادقانه است !.. عاشقانه دوستت دارم …

عجب جوش و خروشی بود عشقت / خراب باده نوشی بود عشقت بهشتم را به سیبی داد بر باد / عجب آدم فروشی بود عشقت . . .