پشت این پنجره ها دلم گرفته از هــــمه فاصله ها دلم گرفته گاهـی بـا صــــدای دریـــا توی فکرت غرق میشم…

تـو که نیستی من به عکس هایت می نگرم این همان تنفسِ مصنـوعی است . . .

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…! نزدیک که میشوم، دورتر میرود…! انگار که این ” فاصله “ همیشه باید به شکلی رعایت شود !

این فاصله ها که بین ما بسیارند از بودن ما کنار هم بیزارند یک روز برای دیدنت می آیم اما اگر این فاصله ها بگذارند . . .

از یک جایی به بعد فاصله دیگر دور نیست ، درد است ، نزدیک است !

فاصله زمین تا آسمان ، همان فاصله دل من تا دل توست

یه حسی از تو در من هست که می دونم تو رو دارم واسه برگشتنت هرشب درارو باز میزارم

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم… خواب مرا نمی برد… تو را می آورد ! از میان فرسنگ ها … فاصــــــــــــــله

فاصله گرچه دست های ما را از هم جدا کرد ولی خوشحالم که جـرات ندارد به دل هایمان نزدیک شود

بی چتر ترین نوازش بارانی بر این تنِ خسته عشق , می پوشانی من صبح به صبح از لبت مینوشم تو سرگلِ چایِ سبزِ لاهیجانی…!

باز تابستانه‌ ی آن تن کبابم کرده است تشنه‌ ام ، شهریور لبهات آبم کرده است

تو را دوست دارم بدون آنکه علتش را بدانم محبتی که علت داشته باشد یا احترام است یا ریا

مشام ِ من لبریز تو مگر بهاری نفس در نفس سبز و سرخ می روید در سینه ام گل

رو به اتمامم چون اسفند واپسین نفس های سال نفس های درد آلودم چون روزهای گرم و شب های سرد اسفندی کویری ام هفت سین امسالم را تو بچین سفره اش با من، سبزه اش با تو

گفتم برو اما نه مثل باد برگشتم صدایت زدم طوفان اما از پشت سر همه چیز را خراب می کند

تهران ، استانبول ، پاریس ، … فرقی نمی‌ کند کجا باشی ، همه‌‌ ی شهرها زشت و غم‌ انگیزند به‌ وقتِ دلتنگی!