این شعرها را باید گذاشت در کوزه و آب شان را خورد! وقتی هنوز عرضه ندارند تو را عاشق کنند

هر قدر هم که محکم باشی یک نقطه یک لبخند یک نگاه یک عطر آشنا … یک صدا یک یاد له ات می کند هــر قدر هـــــم کـــه محکــــم باشــــی

بودنم در این جهان بی تو دروغ کهنه ایست که شکل زندگی به خود گرفته است اما من عاشق تو نیستم فقط تو را به بند بند بودنم اضافه کرده ام …

آدم ها بالاخره یک روزی، یک جایی در یک لحظه تمام می شوند… نه که بمیرند نه ، جوهر احساسشان تمام می شود !

سخت ترین کار اینه که وقتى احساسات از هر طرف بهت فشار میارن خودتو مجبور کنى که منطقى فکر کنى …

فرقی نمی کند چه کسی عاشق تر باشد من یا تو وقتی تو آخر این بازی سهم من نیستی … سهم من از حضور تو شبانه ی تلخی ست که هنوز نسروده ام …

ای کاش خیالت هم به سادگی رد پاهات همان روزها دل بریده بود از من…

دلم پُر است پُـــرِ پُـــرِ پُـــر….. آنقــــــدر که گاهی اضافه اش، از چشمانم می چـــــکد.

زندگی به من آموخت … آدمها نه دروغ می گویند نه زیر حرفشان می زنند …!! اگرچیزی می گویند صرفا ” احساسشان ” درهمان لحظه ست …!! نباید رویش حساب کرد …!!

سخت بود … فراموش کردن کسی که با او همه چیز و همه کس را فراموش میکردم

همه قراردادها را روی کاغذ بی جان نمی نویسند بعضی از عهدها را روی قلب هم می نویسیم حواست به این عهد های غیر کاغذی باشد شکستنشان یک آدم را می شکند !!..

سالهــــــــــا دویده ام با قلبـــــــــی معلق و پایـــی در هــــوا دیگــــر طــاقت رویاهــــایم تمــــــــــام شده ست دلم… . . . دلــــــــــم رسیدن می خواهــــــد!

زمان آدم ها رو دگرگون میکند اما تصویری را که از آنها داریم ثابت نگه می دارد هیچ چیز دردناک تر از این تضاد میان دگرگونی آدم ها و ثبات خاطره ها نیست

از من شعر می‌خواهی شعری پر از تشبیه و استعاره ببخش عشق‌ام در خورجین‌ام هیچ چیز شبیه به زیبایی تو ندارم

برمی گردی به من شبیه دریا برای به آغوش کشیدن ماهی مرده اش …

تو را نه با دست هایم بلکه با قلبم به آغوش کشیدمت دوست داشتنی ترین جای قلبم همان سمتی است که تو را دوست می دارد