زندگی به من آموخت چگونه اشک بریزم ولی اشک نیاموخت چگونه زندگی کنم تو به من آموختی چگونه دوستت بدارم ولی نیاموختی چگونه فراموشت کنم

شمع دانی به دم مرگ به پروانه چه گفت؟ گفت ای عاشق بیچاره فراموش شوی… سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد گفت طولی نکشد نیز تو خاموش شوی

گر چه از دوری این فاصله ها مأ یوسم از همین فاصله دور تو را می بوسم

تمام گلهای قرمز دنیا مال تو و گلهای سفید مال من ، اگه تو فراموشم کردی گلهای قرمزت پرپر بشه ، اگه من فراموشت کردم گلهای سفید کفنم بشه

یادته بهت گفتم خشت دیوار دلتم تو منو شکستی اشکال نداره حالا خاک زیر پاتم.

گریه کردم تا بدونی زندگی بی غم نمیشه اگه دستم رو بگیری از غرور ت کم نمی شه

به همه د نیا بگو نگاه تو سهم منه هر جای د نیا که باشی دلم برات پر میزنه

باغبان در باز کن من مرد گلچین نیستم من اسیر یک گل م دنبال هر گل نیستم

واسه دشت وسیع مهربونیهات مترسک میشم ، تا هرگز غم دور و برت پیدا نشه !

زندگي قشنگه اگه با تو باشه ... مرگ قشنگه اگه براي تو باشه... دلتنگي قشنگه اگه به خاطر تو باشه ... من قشنگم اگه با تو باشم اما تو هرجور كه باشي قشنگي

آرزو ميكنم به اندازه ي كافي شادي داشته باشي تا خوش باشي . به اندازه ي كافي بكوشي تا قوي باشي.به اندازه ي كافي اندو ه داشته باشي تا يك انسان باقي بموني و به اندازه ي كافي اميد تا خوشحال بموني.

يك نصيحت : مواظب خودت باش ! يك خواهش : اصلاً عوض نشو ! يك آرزو : فراموشم نكن ! يك دروغ: تورو دوست ندارم!!، يك حقيقت: دلم برات تنگ شده!

عشق يعن ي اميد، يعن ي طراوت باران، يعن ي سفيدي برف، يعني ساز زندگي و لبريز از خوشي،و عشق يعني راز زيستن!

بخند..............آخه اينو فرستاده بودم كه يكم بخند ي..................و چهره ي قشنگت قشنگتر بشه............................................

اگه يه روز چشمات پر اشك شد و دنبال يه شونه گشتي كه گريه كني صدام كن . بهت قول نمي دم كه ساكتت كنم...ولي قول مي دم كه پا به پات گريه كنم.

اگر رفتم تو يادم كن. اگر مردم تو خاكم كن. اگر ماندم در اين دنيا، به مهر خود تو شادم كن!