ماندن پای کسی که دوستش داری قشنگ ترین اسارت است. پس همیشه اسیرت می مانم.

من نخل شدم، قرار شد خم نشوم * 
جز با تو و خنده هات همدم نشوم * 

يك سيب دگر بچين و حوايي كن * 

نامردم اگر دوباره آدم نشوم

عروسك جنگل سبز، عزيزك بارون و باد، اين دل ديوونه من، خاطرتو خيلي مي خواد

مهربون اجازه هست بشم فدات؟ اجازه هست تو شعر من اثر بذاره خنده هات؟ شب كه مياد يواش يواش، با چشمك ستاره هاش، اجازه هست از آسمون ستاره كش برم برات.

اگرخوشبختي یک شکوفه بهاریست من باغی پر از شکوفه برايت آرزو ميكنم، اگر اميد یک قطره است من دريا برايت آرزو ميكنم

نازنینم به یاد داشته باش که انسانها در کنار هم عاشقن و دور از هم عاشقتر، هر جا که باشم، هر جا که باشی دوستت دارم...

ميدوزم، شادى رابه غم، زيادى رابه كم، درخت را به ريشه، گاهى را به هميشه، ستاره را به آسمان، زمين را به كهكشان، كهنه را به نو، و خودم را به تو.

به ستاره ها خواهم گفت تا آن زمان كه سحرمي دمد بر جاده هاي شبت بتابند تا مسير آرزوهايت بي نور نماند.

من اسير واژه محبتم خالي از بغض دل وحسادتم عاشق دست هاي با رفاقتم زندگي اينجوري داده عادتم.

روزی چشم مست تو پر از ناز می شود گره زکار دلم باز می شود ساز غم کلام تو شیوا و دلپذیر در خلوت شبانه من پر از ساز می شود . . . ومن منتظر آن روزم...

به بلبل گفتند: چرا به سر چشمه امده اي؟ تشنه اي يا به شكاري امده اي؟ گفت: نه تشنه ام نه به شكار امده ام، عاشقم به دنبال يار امده ام.

گاهي وقتا بخاطر عذاب وجداني كه از يه نفر(معشوق)داري بايدگذشت جون هنوز فاصله ها،و سايه ها كم رنك نشده....

شب همه بي تو كار من شكوه به ماه كردنست.../روز ستاره تا سحر تيره به آه كردنست.../متن خبر كه يك قلم بي تو سياه شد جهان.../حاشيه رفتنم دگر نامه سياه كردنست...(شهريار)

دلم را جز تو كس دلبر نباشد*به خبر شور توأم در سر نباشد، دل من تو عمدأ ميكني تنك*كه تا جاي كس ديكر نباشد،(بابا طاهر)

نوكر كساني هستيم كه تو خارمون ادي هستن ولي تو خاطرشون عددي نيستيم

دوباره فال حافط و دوباره توی فالمی ، همیشه در خیالتم اگرچه بی خیالمی