نفست باران است دل من تشنه ی باریدن ابر دل بی چتر مرا مهمان کن . .

دردنیایی که برای یک تکه سیب همه بهشتیان زمین گیرشده اند چه انتظار غریبی است عدالت

یادت باشه که یادم بیاری که همیشه به یادتم و یادت هیچوقت از یادم نمیره یادت نره............

چه باشه چه نباشه محبت سرجاشه چه داری چه نداری توعزیزروزگاری

ساده نوشتن چون ساده زيستن زيباست،پس ساده مي گويم فراموش شدني نيستي!

شاديهايم هديه به تو،اندك بودنش راخرده مگير،اين تمام سهمم ازروزگاراست..

بنگر كه بزرگترين ارزويم چقدر كوتاه است:"تو"

روي باغ شانه ات هر وقت اندوهي نشست در حمل بار غصه ات با شوق شركت ميكنم

من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم که سرنوشت درختان باغمان تبر است

به آدم گفتم همه تقصیرتوبود زیرلب زمزمه کرد سیب دندان زده ازدست توافتادبه خاک ....

.میتوانم تپشهای قلبت رو شمارش کنم ….. چشمای بیقرارت هنوزم خیلی حرفها دارند که بزنند…. . . . . . هستی…. آخه تو ، توی قلب منی…

دلم هواى توراميكند، ميروم سراغ شعرهايم... اين روزهاخوب يادگرفته ام خودرابه كوچه على چپ بزنم...!!!

اى كاش،گفته بودى عاشق ديگرى شده اى... من خودم هم عاشق بودم، دردت را درك ميكردم.

دلم باغی پر از ریحان و گل بود / به روی رود عشقت مثل پل بود نگاهم کردی و ویران شد این دل / مگر چشم تو از قوم مغول بود؟

به باغم یاسمن بودی چه می‌شد؟ / عروس این چمن بودی چه می‌شد؟ چرا چون باد رفتی از کنارم؟ / همیشه مال من بودی چه می‌شد . . . ؟

رها کردی چرا دست دلم را؟ / به خاک و خون کشیدی حاصلم را مرا تو می‌کشی صدبار در روز / ولی من دوست دارم قاتلم را . . .