چه دمدمی مزاج شده احساسم... گاهی ارام ،گاهی بارانی... چه بی ثباتم بی تو...

به قلب مهربانت بگو:چيزي وجود ندارد كه يادت را ازخاطرم ببرد! حتي فاصله.

تا تويي درخاطرم،با ديگران بيگانه ام/باخيالت همنشين،با دوريت ديوانه ام

خودت را تصور کن بی (او) … شاید بفهمی چی کشیدم بی (تو) …

فلاسفه درباره عشق خیلی حرفها زدند اما منطق هیچ کدامشان به پای منطق تو نرسید ! رفتی و گفتی : همینه که هست …

اگه خیلی کم سراغت میگیرم منو ببخش چون بلیط سرزمین فرشته ها گرونه

به یادت نوشتم که از جنس بهاری/ که در اعماق قلبم همیشه ماندگاری

در این دنیا چه بسیارند... آنهایی که در آرزوی قطعه ای نان جان می دهند... و چه بسیار بیشتر که در آرزوی اندکی عشق می میرند...

رو به قبله مینشینم،خسته با حالی عجیب/از ته دل مینویسم،انت فی قلبی عزیز.

گفتی دوستت دارم و من به خیابان رفتم ... فضای اتاق برای پرواز کافی نبود

چقدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده

کاش تو چایی بودی و من قند ، من خودمو فدات می کردم تا تو تلخی زندگی رو احساس نکنی

گر پرسی ز من،درس دوستی ز که اموختی؟خواهم گفت:تو حکیم مکتب غشقم بودی.

چه باشه چه نباشه ، محبت سر جاشه / چه داری چه نداری ، تو عزیز روزگاری. . .

دیوانه نیستم ! فقط ، فقط طوری “خاص” که دیگران نمیتوانند ، تو را “دوست” دارم ♥

دست عشق از دامن دل دور باد! می‌توان آیا به دل دستور داد؟ می‌توان آیا به دریا حكم كرد كه دلت را یادی از ساحل مباد؟