شعرم همهمه های پنهان توست... "گل شب بوی"من! می خواهم تو را؛ در "عطر شبانه ام" بشناسند.

با وجود تمام مثبت اندیشی ام، اما، نسبت به حرف های خوب بدبین شده ام... هیچ عاشقانه ای را دیگر باور ندارم.... سرزنشم نکن غریبه! که تو نمی دانی از چه می گویم. که من، نه به اختیار خود، بدبین شدم...

كـــاش ميـدانستــى چـِـه لـِـذتــى دارد وقتــى كـِــه ميشــود خِيــــانَــت كـــرد... و نَكـــــرد..

تمام خستگی هایت را یکجا میخرم!!! تو فقط قول بده… صدای خنده هایت را به کسی نفروشی…!!!

گاهی دلم میخواهد از خیالــــم تو را بیرون بکشم و سراپایت را غـــرق بــوســـه کنــــم . . .

کاش واژه حقیقت آنقدر بر زبانها صمیمی بود که برای گفتن دوستت دارم نیاز به قسم خوردن نبود

کاش آن لحظه که تقدیم توشد هستیِ من... میسپردم که مواظب باشی.... جنس این جام بلور است.... پر از عشق و غرور... مبادا که بازیچه شود... میشکند.....!!!

دیگه عاشقانه ای ندارم...عشقی هم ندارم اما... بازم عاشقانه میخونم... دردش از دردی که لحظه رفتنش کشیدم هم بدتره.

هيچ چيز دلنشين تر از اين نيست كه مدام نامت را صدا بزنم با يك علامت سوال...؟ و تو با حوصله جواب بدهی: جانم؟!

دل در گرو یک خیال سپردم، خیالی خام و بی سرانجام... خسته ام، نه از نبودن تو، از ماندن خود... من از نگاه بی قرار خود خسته ام...

خيلي سخته يه نفر غرورت رو بشكونه:اما حس كني باز دوسش داري...... به سلامتي خودمون كه ادم نميشيم...

روزهاست از سقف لحظه هایم یاد تو می چکد ... اگر باران بند بیاید از این خانه می روم ... و باز هم ۳نقطه های بی پایانِ من...

صدا کن مرا صدای تو خوب است , صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبیست  که در انتهای صمیمیت حزن میروید در ابعاد این عصر خاموش بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است.....

مرا آنگونه که دوست داری تصور نکن من سوژه گالری پرتره عکس هایت نیستم من همینم، بدون فتوشاپ..

زیــبــاتـریـن لـحـظـه ی تـمـاشـایِ بـرنـامـه ی تـلـویـزیـونـی.. یـا کـار کـردن بـا کـامـپـیـوتـر.. لـحـظـه ایِ کـه عـشـقـت مـیـاد و از پـشـتِ سـر عـیـنـکـنـت رو مـیـذاره رو چـشـمـات ..

سلامم به گرمای دستت ای دوست دلم لحظه ای با دلت روبه روست بگو عاشقی تا سلامت کنم تمام دلم را بنامت کنم