روزگاريست كه من طالب رخسار توام / فكر من باش كه در اين شهر گرفتار توام/ گفته بودى كه طبيب دل بيمار منى / پس طبيب دل من باش كه بيمار توام

بلبلى نيستم كه بر هر شاخه اى غوغا كنم/ شمع هستم ميسوزم و جان را فدايت ميكنم

رفيق مثل كفش ميمونه و رفاقت مثل جاده ! چقدر سخته وسط جاده بفهمى پابرهنه اى

اگه مثل خون تو رگهام باشي واسه ديدنت هزار بار خودزني ميكنم

به سراغ من اگرمی آیید نرم و آهسته بیایید. ترسم که ترک بردارد ، چینی نازک تنهایی من

ازعذاب بي توبودن درسكوت خود خرابم/دوري ازصورت ماهت هرنفس ميده عذابم.

ارزو دارم بهاران مال تو،شاخه هاى ياس خندان مال تو،گرچه درويشان تهى دستند ولى،ساده بودنهاى ياران مال تو

نازنين تر زتو كس نيست كه يادش بكنم سر و دل عاشق يك ناز نگاهش بكنم . تا زمين هست وزمان هست بگويم که گلم ،تو عزيزى و عزيزان بفدايت بكنم.

به زنداني گفتن ازتو تنهاتر كيست؟ گفت:كسي كه دلش زنداني ديگريست.

درهوايم هوسي نيست بجز ديدن تو؛توگل ياسي ومن تشنه بوييدن تو

شبی رو به عرش کبریا کردم”خودم رااز غم دنیا رها کردم ”نداآمد بگو آنچه نیاز توست”برایت بهترینها را دعا کردم.

سلام سلامي خالصانه ارادتي مخلصانه بوسه هاي جانانه بر لباني مستانه به طور مخفیانه خیلی خیلی مهربانه پذیراباش ازمن دیوانه

دستانت که مال من باشد . هیچکس مرا دست کم نمی گیرد...

اگه چشمام تو رو خواست قول میدم چشمامو ببندم، اگه زبونم تو روخواست قول میدم گازش بگیرم،اما اگه دلم تو رو خواست چه کار کنم؟

شمع و پروانه و بلبل همه جمعند، بی رحم بیا رحم به تنهایی من کن

شماره تو روی‎ دلم‎ دایورت‎ کردی‎؛ خیالی‎ نیست‎؛ حداقل‎ از ویبره‎ درش‎ بیار که‎ اینقدر‎ دلم‎ نلرزه‎ با‎ مرام‎