من و تو مثل دوتا خط میمونیم که توی دفتر مشق اسیر شدیم نرسیدیم به هم آخرشم تو همون دفتر کهنه پیر شدیم ما نمیرسیم به هم آخر بازی همینه اخر عشق دو تا خط موازی همینه.

تسبيح نيستم اما نفسم را به شماره انداخته است شوق دستان تو...

دلم را كه مرور ميكنم تمام آن از آن توست ، فقط نقطه ای از آن خودم… روی آن نقطه هم ميخ ميكوبم… و قاب عكس تو را مي آويزم

بر همان عهد كه با ياد و خيالت بستم ياد من هم نكنى باز به يادت هستم ...

با من ای دوست اگر خوب اگر بد باشی تپش حس من این است که تو باید باشی. . . .

ستاره های اسمون فدای یک لحظه نکات کجایی تک ستاره ام که من دلم تنکه برات

به وسعت ندیدن نگاهت خسته ام ، چگونه بشکنم ثانیه های سنگین دوریت را.

زندگي تعداد نفس نيست تعداد لبخند کسي است که دوستش داري بخند تا زندگي کنم!

اسم زيباى تو را خال زدم بر بدنم / تا كه محفوظ بماند نام تو در كفنم

قلبها شیشه های احساسند ، تقدیم به وجودی که احساس قلبش پر از معرفته

ميدونى با نمكى، خيلى تكى منم دوستت دارم با هر كلكى

ما و مجنون درس عشق از يك اديب آموختيم او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختيم

بلاميسر چيست؟ کلمه ايست که گيلکها به جاى I Love you بکار مى برند. پس بلامیسر

ریاست محترم دل ، باسلام اینجانب عشق ، فارغ التحصیل رشته محبت از دانشگاه عاشقان افتخار دارم درشعبه مرکزی قلب شما انجام وظیفه نمایم.

غمخانه عشق تو را به بهشتی ندهم / يک خار تو را به صد گلستان ندهم / تو معدن عشق و آرزوهاى منى / من دوستی تو را به گنج دنيا ندهم

خدا گويد تو اى زيباتر از خورشيد زيبايم / تو اى والاترين مهمان دنيايم / بدان آغوش من باز است، شروع كن / يك قدم با تو تمام گام هاى مانده اش با من