قوانین علم را به هم زده اى! نبودنت وزن دارد تهى ... اما سنگين!

بسلامتی اونی که دوست داشتنو باتمام وجود یادش دادیم و اون رفت و به یکی دیگه امتحان پس داد …

خود نويس محبتم را از سياهى شب پر ميكنم و بر سپيدى صبح مينويسم بيادتم.

گل اگر چشم خودش باز کند خواهد مرد / ماه در اوج غرورش به زمین خواهد خورد / چون به زیبایی تو حسرت ، عالم خوردند / برق چشمان تو روح از تنشان خواهد برد .

به اندازه ی چشمان کفتربازی که کفترش بر بام دیگری نشسته ، بیقرارتم !

برای دیدن تو چشم میکند گدایی / به خدا که این گدایی ندهم به پادشاهی

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید - بهر یک گل منت از صد خار می باید کشید / من به مرگم راضیم اما نمی آید اجل - بخت بد بین، از اجل هم ناز می باید کشید

در نظربازی ما بیخبران حیرانند / من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی / عشق داند که در این دایره سرگردانند

روزي مي شود كه برگ برنده ات دل مي شود .... اما تو ديگر حاكم نيستي !

با یاد تو این ستاره ها رنگی بود / این دفتر خاطرات من سنگی بود از درس کلاس عاشقی سهمم باز / یک زنگ فقط دوری و دلتنگی بود . . .

دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد / آنچه کردی تو به من هیچ ستم کار نکرد . . .

به یاد یاری که یادش در یادها به یاد ماندگار خواهد ماند

تو برس به داد قلبم که دیگه نفس نداره ای قرار خستگیهام دل من هواتو داره

کوچه رادیدی به وقت شب چه تنها میشود؟ بی تو از آن کوچه هم تنهاترم...

چه چیز میماند فردا از تو برایم؟! جز پرچین های خـــاطــــراتــــتــــ.. نــــــگـــــاه دل فریبت و آن لــبـــخــــنـد زیبایتو انــــتـــظــــار تلخ و شیرین بودنت در کنارمــ ـ ـ ـ

حالا كه تموم دلم رو بهش هديه دادم،داره ازم دور ميشه آخه اين رسم وفاست؟