هم رنگ تمام آرزوهای منی/ غارتگرجان ومال و دنیای منی   بی تونفس کشیدنم ممکن نیست/ساده بگویم که همه دنیای منی . . .

بی تو اما عشق بی معناست ، می دانی؟   دستهایم تا ابد تنهاست ، می دانی؟   آسمانت را مگیر از من ، که بعد از تو   زیستن یک لحظه هم ، بی جاست ، می دانی؟

پاهایم را که درون آب می زنم، ماهی ها جمع می شوند   شاید این ها هم فهمیده اند / عمری “طعمه روزگار”بوده ام . . .

قلبم تهی ز شوق و رنگ / قلبم را جنگ آب و نهنگ   قلبم تباه ز تاریکی و ننگ / قلبم مرده درآغوش سنگ . . .

در دلم حس غریبی ست که یک مرغ مهاجر دارد   و چه اندوه عجیبی ست که در خلوت دل   یاد یک دوست نباشد که تو را غرق تماشا سازد . . .

بی سر و پایم سر وپایم توباش   مانده ی راهم ره و هادی تو باش   گر برهند عالم و آدم ز من   آبر و عزّت و جاهم تو باش . . .

شاید با هم بودن سخت تکرار شود   اما به یاد هم بودن را هر لحظه میتوان تکرار کرد . . . .

نیمه ی گمشده ام نیستی که با نیمه ی دیگر به جستجویت برخیزم   تو تمام گمشده ی منی . . .

 امان از این بوی پاییزی و آسمان ابری ، که آدم نه خودش میداند دردش چیست   و نه هیچ کس دیگر ، فقط میداند که هرچه هوا سردتر میشود ، دلش آغوش گرم میخواهد .

یارم از بهر فراقت به کجا سر بزنم / شوق دیدار تو دارم ، به کجا پر بزنم . . . ؟

دلم درد می کند   انگار   خام بودند   خیال هایی که به خوردم داده بودی  . . .

رشته ی محبت را باید به ضریح دلی بست که خیال کوچ کردن نداشته باشد . . .

دگر درد دلم درمان ندارد / مسیر عاشقی پایان ندارد   مرا در چشم خود آواره کردی / نگاهت دور برگردان ندارد . . .

گـفـت : بـگـو ضـمـایـر را   گـفـتـم : مــَن مـَن مـَن مــَن مَــن مــَن   گـفـت:فــقـط مــن ؟   گـفـتـم: بـقـیـه رفـتـه انـــد . . .

قدِ تو به عشق نمیرسید   غرورم را زیر پایت گذاشتم تا برسد ، اما باز هم نرسید . . .

اگر تنهایی ام چشم مرا بست / اگر دل از تنم افتاد و بشکست   فدای قلب پاک آن عزیزی / که در هر جا که باشد یاد ما هست . . .