اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت / زمین در گردشش با تو مداری تازه خواهد یافت   دل من نیز با تو بعد از آن پاییز طولانی / دوباره چون گذشته نوبهاری تازه خواهد یافت. . .

عجب رسمی ست رسم آدمیزاد / که دور افتاده را کم میکنند یاد   که دور افتاده حکم مرده دارد / که خاک مرده را کی میبرد باد . . .

مه شب مرغ دلم بر سر دیوار تو بود / میپرد از قفس و عاشق دیدار تو بود   خبرت هست که از خوبی خود بی خبری / به خدا خوبتر از خوبتر از خوبتری . . .

آنان که بودنت را قدر نمی دانند   رفتنت را “نامردی” میخوانند  . . .

تبسم را فراموش نکن   لبخند بی هزینه ات گران ترین هدیه است . . .

اگر سرت رو روی سینه ام بگذاری   هیچ صدایی نخواهی شنید …   قلبِ من طاقت این همه خوشبختی رو نداره !

تو را ای گل کماکان دوست دارم / به قدر ابر و باران دوست دارم   کجا باشی کجا باشم مهم نیست / تو را تا زنده هستم دوست دارم  . . .

من شکستم تا تو را عاشق کنم    بعد من باران فقط آب است و بس    هر که بعد از من سراغت را گرفت    زشت یا زیبا فقط خوابست و بس . . .

عشق بعضی وقت ها از درد دوری بهتر است/بی قرارم کرده و گفته صبوری بهتر است   توی قرآن خوانده ام ، یعقوب یادم داده است/دلبرت وقتی کنارت نیست ، کوری بهتر است  . . .

متاسفانه توی قرن ۲۱ اسکل به کسی‌ گفته میشه که   قلبی پاک و بی گناه و مهربون داره   آدم فروش و نا رفیق نیست و از پشت خنجر نمیزنه . . .

گفتی مسافری و من آنقدر عاشقم که   سال هاست نماز دلم را شکسته میخوانم . . .

عاقبت از غم عشق تو دیوانه شدم / باده بر دست شدم راهی میخانه شدم    آن قدر حسرت میخانه کشیدم که ز شوق /  به تمنای شرابت همچو پیمانه شدم . . .

باوفا! مهر تو اندر جان ماست    زندگی بی دوستی زندان ماست    کم بزن آتش دل بی تاب را    یاد خوبت روز و شب مهمان ماست . . .

پرسیدند : دوستش داری ؟   گفتم : دنیای من است   گفتند : دوستت دارد ؟   گفتم : تنها سوال من است

گاهی هیچ کس را نداشته باشی بهتر است   داشتن ِ بعضی ها تنهاترت می کند . . .

کاش میدونستی مهم تر از دلم اعتمادم بود که شکستی . . .