برمستی من حد سزاوار زدند   با شک و یقین تهمت بسیار زدند   حلاج شدم ولی به کفرم سوگند   دلتنگ تو بودم که مرا دار زدند . . .

اینجا آسمان صاف تا قسمتی رومانتیک، همراه با غبار دوستی است   توده ای سلام به سمت شما در حرکت است   و احتمال ریزش بوسه دور از انتظار نیست !

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم   چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم   به نفس های تو در سایه سنگین سکوت   به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت . . .

می توانی بروی قصه و رویا بشوی    راهی دورترین گوشه دنیا بشوی    من و تو مثل دوتا رود موازی بودیم   من که مرداب شدم کاش تو دریا بشوی . . .

کوچه پس کوچه این شهر تو را می بوید   عطر خوش بوی تنت ناب تر از مُشک و گلاب   بوسه ای از لب شیرین تو شد سهم دلم   این غزل جای من امشب شده بد مست و خراب . . .

فیزیک بعدترها ثابت می کند   در روزهای بارانی   جای خالی آدم ها بزرگتر می شود . . .

عشق یعنی جسم و جانم مال تو / عشق یعنی پرسش از احوال تو   عشق یعنی از خودم من خسته ام / عشق من ، به تو دل بسته ام . . .

هنوز هم…    از بین کارهای دنیا…   دل بستن به دلت بیشتر به دلم می چسبد . . .

خانه های جدول زندگیم را دستان مهربانت یک به یک پر کرد   و رمز جدول چنین بود:   دوستم بدار . . .

دلم با تو بود   تو ولی سرد شدی   آنقدر سرد که به ناچار گرمایم را به تو بخشیدم   و تو به من تهمت سرد شدن زدی . . .

بی انصاف این گره با یک نگاه تو باز میشد   تمام دندانهایم درد میکند . . .

سر به هوا نیستم اما همیشه چشم به آسمان دارم   حال عجیبی ست دیدن همان آسمان   که شاید تو   دقایقی پیش به آن نگاه کرده ای . . .

زیبایی عشق به سکوت است نه فریاد ، پس با تمام سکوتم دوستت دارم . . .

بیچاره آسمان …   دلش به خورشیدى خوش است که هر روز دورش میزند . . .

من تنگ دلم یا که جهان تنگ شده   تیره بصرم یا افق این رنگ شده   گوش من بی حوصله بد میشنود   یا ساز طبیعت خشن آهنگ شده . . .

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی   عیش بی یار نشود یار کجاست . . . ؟