«شادترین مردم لزوماً کسى که بهترین چیزها را دارد نیست بلکه کسى است که از چیزهایى که دارد بهترین استفاده را مى*کند.»

که کسانى که بیشتر از همه دوستشان دارم خیلى زود از دستم گرفته خواهند شد.

که گواهى*نامه*ها و تقدیرنامه*هایى که بر روى دیوار نصب شده*اند براى ما احترام و منزلت به ارمغان نخواهند آورد.

که زندگى ما ممکن است ظرف تنها چند ساعت توسط کسانى که حتى آن*ها را نمى*شناسیم تغییر یابد.

که دو نفر ممکن است دقیقاً به یک چیز نگاه کنند و دو چیز کاملاً متفاوت را ببینند.

که نباید خیلى براى کشف یک راز کند و کاو کنم، زیرا ممکن است براى همیشه زندگى مرا تغییر دهد.

که زمینه*ها و شرایط خانوادگى و اجتماعى برآنچه که هستم تاثیرگذار بوده*اند امّا من خودم مسئول آنچه که خواهم شد هستم.

که صرفنظر از این که چقدر دلمان شکسته باشد دنیا به خاطر غم و غصه ما از حرکت باز نخواهد ایستاد.

که همیشه کافى نیست که توسط دیگران بخشیده شویم، گاهى باید یاد بگیریم که خودمان هم خودمان را ببخشیم.

که بلوغ بیشتر به انواع تجربیاتى که داشته*ایم و آنچه از آن*ها آموخته*ایم بستگى دارد تا بهاین که چند بار جشن تولد گرفته*ایم.

که گاهى هنگامى که عصبانى هستم حق دارم که عصبانى باشم امّا این به من این حق را نمى*دهد که ظالم و بیرحم باشم.

که گاهى کسانى که انتظار داریم در مواقع پریشانى و درماندگى به ما ضربه بزنند، به کمک ما مى*آیند و ما را نجات مى*دهند.

که قهرمان کسى است که کارى که باید انجام گیرد را در زمانى که باید انجام گیرد،نجام مى*دهد، صرفنظر از پیامدهاى آن.

که اگر من نگرش و طرز فکرم را کنترل نکنم،او مرا تحت کنترل خود درخواهد آورد.

که ما مسئول کارهایى هستیم که انجام مى*دهیم، صرفنظر از این که چه احساسى داشته باشیم.

که همیشه باید کسانى که صمیمانه دوستشان دارم را با کلمات و عبارات زیبا و دوستانه ترک گویم زیرا ممکن است آخرین بارى باشد که آن*ها را مى*بینم.