مرام خدا رو باش با اینکه همیشه میتونه مچمو بگیره ولی دستمونو میگیره!!!

حوصله ی جمع و تفریق ندارم, ی ضرب خــــــــــــرابتمً!

عمیق ترین درد زندگی دل بستن به کسی است.که بدانی ب تو تعلق ندارد

این عشق هم می شکند می شکنم همراهش...همه زندگیم رفت مگذاشت روم همراهش او که هر بار مرا سایه ی خودمی خواند کجاست...در وداع آخرش سایه اش را هم نبرد همراهش

گاهی نیاز است از دیگران فاصله بگیری اگر اهمیت دادند ارزشت را میدانند و اگر ندادند تو خواهی فهمید ک کجا ایستاده ای...

از شمال کتری تا کرانه های مه گرفتن استکان زیر چتر دست هایت همیشه خیس میماند لب تر کن تا ب جان همه قند های کله سماور برایت بخونم

چگونه در گیرت نباشم رفیق!؟ وقتی فندک یادگاریت سیگاریم کرد!

درد داره,یکی میشه همه ی زندگیت! ولی هیچ جای زندگیت حضور نداره...!

آنقدر از تو نوشتم تا آینه هم در انعکاس تصویرت شکست  دیگر نه قلب مرا درمانی است نه اینه شکسته را

بعضی اوقات قهر نمی کنی که بری واسه همیشه قهر میکنی که بفهمی واسه طرفت چقدر ارزش داری...ما که نفهمیدیم هنوز...

زبان اگر زبان عشق باشد تشنگی هم می تواند سرور آبهای جهان شود

چه حماقتی! مــرا یاد نمیکند... ولی باز میخواهمش... چه غرور بی غیرتی دارم...

میدانی من جـــز با تو با هر کس که باشم باز تنهام

وقتی خدا حافظی میکنیم چـــه انرژی می خواهد کنترل اولین قطره اشک برای نچکیدن

عاشق که میشی هم حسود میشی هم خود خواه هم دیوونه هم تنها

چای می نوشم که با غفلت فراموشت کنم ولی از اشک فنجان چر شده است....