کاش امشب که دلتنگ و تنها با تمام عقربه های ساعت به یادت بودم به یادم بودی

یه وقتایی تو زندگی دلت پر از حرفه ولی هر کاری میکنی یه کلمه هم رو زبونت نمیاد که بهش بگی

حسادت نکن اینکه بعدازتوبغل گرفته ام زانوی غم است

رد پاهایم را پاک می کنم به کسی نگویید من روزی در این دنیا بودم خدایا می شود استعفا دهم؟ کم آورده ام

دلم میخواهد چند وقتی کرکره دلمو بکشم پایین یه پارچه سیاه بزنم درش و بنویسم: کسی نمرده فقط دلم گرفته0

خون که قرمزه رنگه عشقه اما اشک که بی رنگه دردعشقه

در این زمانه آدمها حتی حوصله ندارند به حرفهای سر زبانی یکدیگر گوش دهند چه برسد به اینکه بخواهند سطر سطر روح  تو را بخوانند

بی تفاوت باش به جهنم مگر دریا مرد از بی بارانی؟

ناراحتی یعنی وقتی نتونی چیزایی که ناراحتت میکنه رو فراموش کنی

برف را دوست ندارم همه از ردپایم میفهمند ازکجای خیابان تنها شدم

شناسنامه ای که اسم عشقت تو نوشته نشه, همون بهتر که صفحه وفاتش زود پر بشه

لعنت به بعضی خاطرات که مثل مین های عمل نکرده توی روحت کاشته شده اند بایک حرف می ترکانندت

از گل کمتر بهت نگفتم با این که خار بودی

گاهی وقتایی که تنهام خودمو بغل میکنم میگم :من باهاتم

اون آدمایی که دنبال جوک و خنده هستن همونایی هستن که تنهان قلبشون شکسته و یخ زده پس باهاشون بخند تا ازتنهایی نمیرن

نه چهره نه اثرانگشت آدم هارا ازطرز آه کشیدنشان بایدشناخت