دست روی دلم نگذار پا گذاشتی؛ کافیست

ازاونی که کاملا درکت میکنه احساساتت رو حس میکنه حرفاتو میفهمه بترس چون این ادم خوب میدونه از کجا بزنه

نه به آمدن کسی دلخوشم نه از رفتن کسی دلگیر؛ بی کسی هم عالمی دارد

خدایا یک بغض سالم ب من هدیه کن گویا بغضی ک اکنون دارم چینی است آخر روزی چند بار میشکند

باران از جنس من است و من از جنس باران هر دو بی هدف میباریم به امید رویش یک امید

حرمت نان از قلب بیشتر است آنرا می بوسند این را میشکنند

باید از بهترین دوست ترسید چون هیچ کس روح تو را آنقدر عریان ندیده که جای دقیق زخم ها را بداند

کسی که نشسته است همیشه خسته نیست شاید جایی برای رفتن نداشته باشد

دیگر کمتر اشک میریزم دارم بزرگ می شوم یا سنگ؟ خدا میداند

هیچی تلخ تر از این نیست که بدونی راه به راه داره بهت دروغ می گه اما هنوزم باتموم وجود دوستش داشته باشی و نتونی نسبت به کاراش اعتراض کنی که فقط نزاری دل

گر بدانم نیستی دردی نیست ز تنهایی اینکه هستی وتنهایم درد دارد

عشق یعنی وقتی زنگو میزنهیه خورده نگاش کنم بعد درو باز کنم وقتی چش توچش میشیم طاقت نگاشو ندارم آخه نگاشم عین صداش که گفتم تو بلاتکلیفیش آتیشم میزنه

رسم  خوب  ها همین است حرف آمدنشان شادت می کند و ماندنشان با دلت چنان می کند که هنوز نرفته دلتنگشان می شوی

شده تاحالا نصف شب ازصدای تیک تاک ساعت دلت بگیره؟ خسته شی ازش؟ چیکارش میکنی میزنی داغونش میکنی؟ نامرد من بعدتو ازصدای نفس کشیدنم خسته ام

دوباره عاشق شدم دوباره خریت شروع شد دوباره خنده های تو دلی جلوی عشقت دوباره بودنو دیدنو سربه زیری دوباره و دوباره و دوباره اوهوم  میدونی  زندگی هنوزم ادامه داره

هی لعنتی اون طوریم که تو فکر میکنی نیست شاید عاشقت بودم روزی ولی ببین بی تو هم زنده ام هم زندگی میکنم فقط گاهی در این میان یادت زهر میکند به کامم زندگی را همین