امروز نبودی   …. اما خیلی چیزها بود نازنین  من بودم باران بود چتر بود بغض بود همراه همیشگی ام هم بود جای خالی ات را می گویم ….

تا به تو فکر میکنم باران شروع می‌شود و من چتر ندارم تو را هم ندارم می‌دانی؟ می‌دانی چرا بند نمی‌آید این باران؟ خداست از خجالت آب شده است …. یا رب

من آنقدر با وسعت نبودنت زیستم که دیگر آمدن ات دردی از من دوا نمی کند   نیا ؛ مدت هاست که به جای تو با جای تو انس گرفته ام نیا

تکیه بده اما : به شونه هایی که اگر خوابت برد سرت را زمین نگذارد و برود ….

دست بر شانه های من میزنی تا بتکانی تنهایی من را ؟ هه مرسی نکان دادن برف ار روی آدم برفی چه سودی دارد ؟

رفتن تو را اصلا خیالى نیست نازنین فقط من مانده ام چگونه ؟! در چشمانى به آن همه زلالى ؟؟؟ جا داده بودى آن همه دروغ را ؟؟!!

گاهی میدانیم ، دویدن بی فایده ست اما می دویم، چون ته دلمان به چیزی به نام معجزه ایمان داریم

خوردم……….. یکی از زمین و….. یکی از زمان

ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻋﺮﻭﺳﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﻣﺜﻞ ﻗﺼﻪ ﯼ ﭘﯿﻨﻮﮐﯿﻮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺩﻣﺎﻏﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ، ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ” ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ

بهونه برای گریه زیاده اما امان از گریه های بی بهونه

همه ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻫﺎ “ﺯﻧﮓ” ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﮔﺎﻫﯽ “ﺳﮑﻮﺕ ” ﺁﺧﺮﯾﻦ “ﺍﺧﻄﺎﺭ” ﺍﺳﺖ

ب تعداد ادمایی ک نمیفهمن ادمایی هستن ک فهمیده نمیشن

آنقدر مشغول بزرگ شدن هستیم،که گاهی فراموش می کنیم پدر و مادرمان در حال پیر شدن هستند

وقتی خوشحال هستی قول نده! وقتی عصبانی هستی جواب نده! وقتی ناراحتی تصمیم نگیر

کرم،دندانهایم را خورد… ازبس که درقاب زندگی گفتم:سیب

ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻭﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭﯼ ﺑﺨﻨﺪﯼ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﯽ … ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻦ ﺍﻭﺝ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ