دلونی اعله محد حته امشی اویا  هیچکس را برایم پیدا کنید لان احبابی گالو محد ایحبک  چونکه دوستان  گفتند که هیچکس تو را دوست دارد

بحلم بیک انا بحلم بیک و فی اشواقی مستنیک ون مسالتش بیا یبقی کفایه علیا عشت لایلی هنییه بحلم بیک

کل عمری صافی اویاک زمزم ترانیو اذا فکرت یوم انساک میت عسانی ترجمه: تمام عمرم باهات مثل زمزم زلال بودمانشائ الله بمیرم اگر روزی برسه که اگر فکر فراموشت کردنت بکنم

الابتسامه هی اللغه التی یفهمها جمیع الشعوب ترجمه: خنده لغتی است که تمام اقوام ان را می فهمد

کم اتمنه ان اعود للوراء لکه اعانق ارواحا لم تخبرنی بموعد رحیلها ترجمه: چقدر آرزو دارم به گذشته بر گردم وکسانی را بغل کنم که هنگام رفتنشان خبرم نکردند

آخ الک آخ اعلیک اخ منشوفک حملت گلبی اهموم و ترید اشوفک ترجمه: اه برای تو آه بر علیه تو آه اگر دیدمت دلم رو پر حرص کردی و می خوای ترکت کنم

کل لحظه مو کل یوم لعیونک اشتاگخایف تضل بعید ویکتلنی الفراگ ترجمه: هر لحظهنه هر روز مشتاق چشمانت میشوممیترسم دور بمانی ودوری مرا بکشد

حسبالک انه انساک لو طال الفراگ؟ بالعکس کلما طال آنه اکثر اشتاگ ترجمه: فکر کردی من فراموشت میکنم اگه دوریت طولانی بشه؟ برعکس ر چقدر بیشتر طول بکشه من مشتاق تر میشم

سئلت الگلب منهو اعلی من الروح؟گلی اکتب رساله وشوف وین اتروح از دل پرسیدم کی از جون بالاتره؟گفت یه اس بنویس ببین کجا میره

اضل الصوتک اتمنه واصبرلدنیتک جنه واذارادالگلب ینساک احرگه وانتقم منه درآرزوی شنیدن صدایت میمانم وبرای دنیایت بهشتی خواهم شدواگرروزی دلم بخواهدفراموشت کند اورا میسوزانم واینگونه ازش انتقام میگیرم

الزمن مایوم دللنه وسرنه——- وعله دربک تعنینه وسرنه——- محدکشف خوتنه وسرنه ——— وتظل وسط الگلب الحد المنیه

الزمن مایوم دللنه وسرنه——- وعله دربک تعنینه وسرنه——- محدکشف خوتنه وسرنه ——— وتظل وسط الگلب الحد المنیه

از راه که میرسی خیس از بارانیگونه ات را می بوسم وپیش خودم فکر میکنم: از کی تا بحال قطره های باران هم شور شده اند

الا یا ایها الارهابی  ای ارهابی   دوس اعلی الورد گام الورد ینداس پای بر گل بگذار در این زمانه روی گل هم پا می گذارند بس عطر الورد هم تگدر اتدوسه اما بر عطر و بوی گل هم می توانی پا بذاری

اخذت الکاس ابی اشرب و کنت من العطش میت و ساعتها تذکرتک و بانت صورتک بالکاس نسیت اشرب ونسیت انی من العطش میت مسکت الکاس بیدینی اناطر صورتک وابکی ولو تدری بکاسی کان فاضی ومن دمعی تعبا الکاس

احبک واحب اسمک واحب اللی خلق رسمک یا اصعب درس بلکون راسب بیک ما فهمک ترجمه : دوستت دارم و اسمت را دوست دارم و دوست دارم کسی که تو را خلق کرد  ای سخترین درس و  من در شناختت مردودم