سال ها گذشت،  و هنوز هم نوشته هامان آن قدر زیبا نیست که بالای سرمان قاب کنیم… مشق امشب هم، مثل دیشب، مثل هر شب، دو صفحه تمیز و زیبا می نویسیم؛ “آدمی را آدمیت لازم است.”

بخشنده بودن بیش از آنکه توانایی مالی بخواهد  قلب بزرگ میخواهد……

انسان خوشبخت نمی شود اگر برای خوشبختی دیگران نکوشد.

خداوند با دستان تو دست انسان گرفتاری را گرفته است ، وقتی دست افتاده ای را میگیری و لبخند را مهمان قلبش می کنی ؛ و این چه زیباست. نازنین ، دستانت نورانی و بوسیدنی شده اند …

ابراز یک “کلمه دلگرم کننده” به فردی درمانده ارزشش بیشتر از ساعتـها تعریف و تمجیـد، بعد از کامیابی اوست

بندگی یعنی در کوچه پس کوچه های زندگی دست کسی را بگیری…!

ثروت با هزینه و خرج کردن از بین می رود و تمام می شود اما علم با انفاق و آموختن به دیگری، پاک و تصفیه می شود و ناخالصیها و اشتباهاتش برطرف می گردد.

ای که دستت می رسد ؛ دستی بگیر

افطار چقدر دوست داشتنیه ؛ کاش هر کدام از ما بتونیم افطار فقیری باشیم. شک ندارم که این افطار دوم رو ، خدا بیشتر دوست داره …

دستی که کمک می کند، از دستانی که برای دعا بالا می روند مقدس تر است

برای رسیدن به بلندای بخشندگی باید از آز وجود خویش بگذری.

گاهی خدا می خواهد با دست تو دست دیگر بندگانش را بگیرد وقتی دستی را به یاری می گیری، بدان که دست دیگرت در دست خداست…

بخشندگی ، انتشار بوی خوش بنفشه بر ته کفشی است که لگدمالش کرده است .

کود حیوانی اونقدر بی ارزش و ضد ارزشه که میتونه بعنوان یک ناسزا بکار بره، ولی وقتی بخواد بعنوان و برای پرورش محصولات کشاورزی استفاده بشه؛ با ارزش و خواستنی میشه … کمک کردن و مفید بودن کیمیاست