بی ایمانی را از قاصدک آموخته ام که یک عمر مطئمن است یک روز به باد می رود

مابا آدمها به صورت تصادفی برخورد نمیکنیم هر کسی به دلیلی سر راهمان قرار میگیرد

من به سیبی خشنودم وبه بوییدن یک بابونه من به یک آینه یک بستگی پاک قناعت دارم

هیچ لغت نامه ای نمی تواند معنی کند معنایی که تو تنها با بودنت به زندگی ام می دهی را بی تو من نفس میکشم در حالی که مرده ام باور کن

سر گرمی که زیاده    آدم باید دلگرمی داشته باشه

دلم خواب اصحاب کهف میخواهد در آغوشت

کمترین ارزویم این است :هرگز باچشمان مهربانت نامهربانی روزگار را نبینی

هرگز فالگیر نبودم      فقط خواستم دستانت را بگیرم

سرت گرم است  مزاحمت نمى شوم اما بدان حرارت سرگرمى هایت مرا مى سوزاند

دخیل می بندم    نه اینکه گره بگشایی    می بندم که رهایم نکنی

تو گر به دفتر من نکته وفا خواندی ٬ من از کتاب غمت مبحث جفا خواندم

اینقدر از تنهایی نترس  تو تنهایی وارد این دنیا شدی

نه چتری داشت نه روز نامه ای نه چمدانی عاشقش شدم      از کجا میدانستم که مسافر است

گفتم بنویس معاشقه  نوشت :ماه گفتم :عین و شین و قافش کو؟ گفت :عشق حرف ندارد

شمع خریدم رو جعبش نوشته بود: (بدون دود بدون بو) فقط شانس بیارم روشن شه نور هم داشته باشه!

پشهه اومده لبمو نیش زده پشها ها هم بیشور شدن!!