حال و روزم این است دردی دارم که با فریاد و چند قطره اشک از بین خواهد رفت ولی مدتی است فریاد بر زندان سکوت گلویم چنگ می اندازد!! و اشک اجازه خروج از زندان شرم چشمانم را دریافت نمیکند…

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست عجل تیشه ای بود که شد باعث ویرانی من مه گردون ادب بودی و در خاک شدی خاک زندان تو گشت ای مه زندانی من…

یوسف از جرم زلیخا،گر به زندان میرود یوسف زهرا ببین از جرم ما حبس ابد گردیده است!!!

باوفا! مهر تو اندر جان ماست / زندگی بی دوستی زندان ماست کم بزن آتش دل بی تاب را / یاد خوبت روز و شب مهمان ماست

برای انسان تیره بخت،مرگ تخفیف ومجازات زندان زندگی است

مادرم خانه که بی تو همه چون زندان است گر نباشی دل ما در غم تو ویران است صبح دم چشم که بگشایم و بینم رویت دلم از غم برهد شاد شوم از رویت…

من از زندان نمی ترسم که زندان جای مردان است من از دنیا می ترسم که نامردش فراوان است

اگر راست باشد که تن زندان روح است چشم‌ ها باید پنجره‌های کوچک این زندان باشند…

به سلامتیه مهره های تخته نرد که تا وقتی یارشون تو حصر و زندان حریفه به احترامش بازی نمی کنن!

باوفا! مهر تو اندر جان ماست زندگی بی دوستی زندان ماست کم بزن آتش دل بی تاب را یاد خوبت روز و شب مهمان ماست…

یه زندانی وقتی از زندان آزاد میشه، تو محیط بیرون نمیتونه صاف راه بره، میخوره زمین… عادت نداره به فضای باز! حال ماست که بیرون از فضای مجازی میخوریم زمین!!

قفسم را مشکن، تو مکن آزادم قفل زندان مرا باز کنی، می شکنم من به زنجیر تو عادت کردم، با تو احساس سعادت کردم بگذار تا نفسی هست بمانم با تو

مادل خودرابه زندان رفاقت داده ایم آشنایان راسلامی ازصداقت داده ایم گربظاهردرپی احوال یاران نیستیم درحریم امن دل یادعزیزان بوده ایم…

زندگی سخت است اما مرگ هم دلچسب نیست درب زندان باز و ما این گوشه عادت کرده ایم

اگر کلمه دوستت دارم کلید زندان من و توست پس با تمام وجود فریاد میزنم دوستت دارم

دلتنگم و دیدار تو درمان من است بی رنگ رخت زمانه زندان من است! بر هیچ تنی مباد و بر هیچ دلی آنچه از غم هجران تو بر جان من است…