کاش میدانستی که خیال تو می ارزد به داشتن خیلی ها چه برسد به داشتنت که می ارزد به کل دنیا

من خدا را در قلب کسانی دیدم که بدون هیچ توقعی مهربانند درست مثل تو

کاش میشد شوخی شوخی به چشام نگاه کنی  تا بفهمی جدی جدی چقدر دوست دارم

ناز تو را کشیده ام و می کشم هنوز نقاشی ام برای همین خوب تر شده

ای امید لحظه های ناگزیر ساقی بی دست دستم را بگیر

از دلم تا لب ایوان شما راهى نیست فقط چند قدم دلتنگى مقدارى لیاقت همین

عشق چیز عجیبی نیست عشق یعنی تو دلت بگیرد و من نفسم

نگرانم نکنی با دو چشم نگران ای ز روی تو به دور چشمهای دگران

سلامم به گرمای قلب تو دوست دلم لحظه ای با دلت روبروست بگو عاشقی تا سلامت کنم تمام دلم را به نامت کنم

ﺗﻮﺭﻭ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺷﺒﻢ ﺍﺑﺮﻳﺸﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﻤﻮﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﻏﺮﻕ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﺒﻬﻤﯽ ﺷﺪ

عاشقانه را نباید نوشت عاشقانه باید گرم نفس باشد بکر بکر از سینه بیرون بیاید و نجوا شود کنار گوشی که آن قدر نزدیک است که می توانی لاله اش را لمس کنی با لبانت

زخمهایم معتاد دستهای شورتند

ولی اینجا ب سوی اسمانهاست هنوز این دیده ‌ی امیدوارم خدایا این صدارا میشناسی؟ من اورا دوست دارم دوست دارم

جانم باش تا به لبم برسی می خواهم همه ببینند با تو جان به لب شدم لعنتی دوست داشتنی

دوست داشتن را نه می نویسند ونه می گویند بلکه ثابت می کنند

عاشق که شاخ و دم ندارد حواست که نباشد ؛ بی تاب که باشی زل بزنی به یک نقطه دلتنگ که باشی همه چیز تمام است محکوم میشوی به عشق