تو که در باور مهتابی عشق رنگ دریا داری فکر امروزت باش به کجا می نگری ؟ زندگی ثانیه ایست هیچ کس تنها نیست ما خدا را داریم

چه روز دلخراشی و قتی خواستی جدا شی قلبم و دادم دستت که عمری داشته باشی ولی زدی شکستی بدون هیچ بهونه عزیزم دل سنگت تو خاطرم می مونه

گلت خشک شد ولی هرگز نمرده زمان بوی تو رو از خونه برده دلم خوش بود میآیی یه شب تو خوابم ولی چند ماهه که خوابم نبرده

چه کشیدم و چه دیدم نشنیدم و ندیدم که کسی کشیده باشد ستمی که من کشیدم

کاش هرگز در محبت شک نبود تک سوار مهربانی تک نبود کاش بر لوحی که بر جان و دل است واژه تلخ خیانت حک نبود

داده ام دل به نگاری که خدا می داند نه محبت نه مروت نه وفا می داند

همیشه تلخ ترین لحظه ها را کسی می سازد که قشنگ ترین لحظه را با او باور داشتی

گلی دارم که تو گل ها غریبه نه نارنجه و نه لیمو و نه سیبه گلی دارم به دست کس نمی دم خریدم گوهری و پس نمی دم

زندگی را اشکی بیش نمی دانم پس بگذار با اشک چشمانم بنویسم دوستت دارم

بیا زندگی را بدزدیم و در میان دو دیدار قسمت کنیم