چقدردراشتباهند-آنانكه به جاى ساده گرفتن زندگى آن راسرسرى می گیرن

عشق یعنی گم شدن، پیدا شدن/عشق یعنی غرق در رویا شدن/عشق یعنی حسرت دیدار تو/عشق یعنی من شوم بیمار تو.

این عشق براىمن هیچ نداشت اما،گلهاىبالشم راباغبان خوبى بوداشكهاى هرشبم!

حرف هست…به اندازه ى یک دنیا هم هست…سكوتم از بى كسى است!!!

همیشه سكوتم به معناى پیروزىتونیست،گاهی سكوت میكنم تابفهمی چه بی صدا باختى

” زندگى ” کاروانیست زودگذر آهنگى نیمه تمام و تابلویى زیبا و فریبنده میسوزد و میسوزاند و هیچ چیز درآن رنگ حقیقت نمیگیرد جز “خوبی”

از تو ای دوست دلم غافل نیست این که در سینه من هست تو هستی دل نیست

ادعای عشق می کنیم و فراموش می کنیم رنگ چشمان مادرمان را …

مثل باران چشم هایت دیدنی است شهرخاموش نگاهت دیدنی است زندگانی معنی لبخند توست خنده هایت بی نهایت دیدنی است

هروقت زندگی رو جهنم دیدم سعی میکنم پخته بیرون بیام سوختن رو همه بلدن

آرامش این روزهایم را مدیون همین انتظاری هستم که دیگر از کسی ندارم!

ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺑﻠﺪﻡ ! ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﭙﺎﺭ

ثانیه های بی تو می گذرند اما من نه ! از ثانیه های بی تو نمی گذرم

رفت و دیگر ندارمش تقصیر خودم بود ته این همه شعر که برایش نوشتم ، نقطه نگذاشتم

برای تمام رنج هایی که می بری صبر کن! « صبر » اوج احترام به حکمت خداست.

آتش کشیدم زیر تمام خاطرات نه کسی مثل او میشود ، نه خودش مثل قبل او بیخیال من شده است ، من هم دیگر بیقرارش نمیشوم